Πρώτος αναγνώστης

1. Καταγράφω τον πρώτο αναγνώστη που μου τηλεφώνησε απόψε για τους Χάρτες. Είναι ζωγράφος και αρχιτέκτονας από Θεσσαλονίκη, ο Θ.Μ. Διαβάζει πολύ και δεν μου χαρίστηκε ποτέ αν δεν του άρεσε κάποιο βιβλίο μου. Ήταν εντελώς συγκινημένος. Το γράφω για να δείξω πόσο όμορφο πράγμα είναι ο αναγνώστης. Έτρεξε, πήρε το βιβλίο, το διάβασε, τηλεφώνησε. Ήταν το πρώτο μήνυμα σε αυτή την μεταβατική στιγμή όταν ένα βιβλίο ακόμη ταξιδεύει για τις προθήκες των βιβλιοπωλείων κι εσύ κάθεσαι σπίτι και λες, άραγε ήταν καλό αυτό που έκανα; Άξιζε τον κόπο;

2. Την ίδια στιγμή τελείωνα το καινούργιο βιβλίο του Τζόνοθαν Κόου, "Σαν τη βροχή πριν πέσει", στα ελληνικά και λέω στα ελληνικά επειδή η αγγλοσαξωνική λογοτεχνία όσο και να είναι καλή η μετάφραση είναι τόσο ιδιότυπη στην έκφραση που χάνει ο αναγνώστης. Μου αρέσει ο Κόου και τον διαβάζω ό,τι κι αν βγάλει. Αυτή τη φορά ήταν τόσο διαφορετικός, έγραψε θηλυκά, τεχνικά μοιράζοντας την αφήγηση σε ξεφύλλισμα είκοσι φωτογραφιών. Ένα βιβλίο που θα μπορούσε να γίνει μια υπέροχη ταινία κάτι σαν τις "Ώρες" σε πιο λεσβιακή μεταγραφή ή την επερχόμενη "Εξιλέωση" όσον αφορά το θέμα της ενοχής και της απόκρυψης. Θα προσπαθήσω να το διαβάσω και στη μητρική του γλώσσα αλλά ως τότε θα κρατήσω μια αμυδρή υποψία ότι το "Αμάρτημα της μητρός μου" αληθινά υπήρξε ένα μοντέρνο κείμενο αφού το μοτίβο /μάνα/κακοποίηση παιδιού/αμάρτημα/ το συνάντησα μέσα στην ιστορία του Κόου.