Μάνος Χατζιδάκης
Είδα κι εγώ την ταινία για τον Μάνο. Πήγα μόνος μου για να μην έχω να μιλάω ή να σχολιάζω. Ένώ η μουσική του τόσο πολύ με αφορά και δεν την εγκατέλειψα ούτε στιγμή στη ζωή μου, ένιωθα ότι η εποχή του, οι φίλοι του, ήταν μια μακρινή εποχή, του είδους των διανοουμένων που εκλείπει (δεν κρίνω αλλά εντοπίζω).
Έβλεπα "μπουκωμένος" , συγκρατήθηκα ΄ ώσπου στο τέλος δείχνει τον Καρακότα να ψάλλει το τραγούδι της μοναξιάς με την Μπακοπούλου στο πιάνο ευλαβικά να ακολουθεί τις απελπισμένες ανάσες του.
Σπαράγματα, σπαρακτικά.
Κι εκεί ξέσπασα. Λυγμός που δεν τον ντρέπεσαι στην σκοτεινή μισοάδεια αίθουσα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η κεφαλή του Απόλλωνα σε ανασκαφή στους Φιλίππους
Η κεφαλή αγάλματος του Απόλλωνα που βρέθηκε στην ανασκαφή στους Φιλίππους. Ένας τόπος που υπάρχει σχεδόν σε όλα τα "βορειοελλαδίτικα&qu...
-
Επιμέλεια στήλης Φανή Χατζή Κάθε εβδομάδα ένας συγγραφέας απαντά σε 15 ερωτήσεις. 1. Γιατί γράφετε; Δεν γινόταν αλλιώς. Ξεκίνησα να γράφω απ... -
Tufan Erbaristiran Karsi kiyinin Yankisi ( "Ο αντίλαλος της απέναντι όχθης") Ανάλυση ενός διηγήματος του Θεόδωρου Γρηγοριάδη και ... -
Η Le Figaro ζητάει από τους αναγνώστες της να ψηφίσουν το καλύτερο γαλλικό και το καλύτερο ξένο μυθιστόρημα της δεκαετίας. ΓΑΛΛΙΚΟ : Quel es...
Συγκινητικό ήταν.Πολύ. To ντοκιμαντέρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στενάχωρο για το ότι σήμερα τέτοιες φωτεινές προσωπικότητες (υπάρχουν, το πιστεύω) είναι προφυλαγμένες στην αφάνεια (προφυλαγμένες απ' την ευτέλεια). Κρίμα που δεν παίρνουν πρωτοβουλία να νικήσουν αυτή την ευτέλεια, βγαίνοντας στο προσκήνιο. Αλλά είναι και η εποχή διαφορετική, άλλα ζητάει...