Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Λογοτεχνία και προσωπική γραφή


ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ | ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Στο εργαστήρι του συγγραφέα

Με βασικό άξονα την αναζήτηση ταυτότητας, τον κρυμμένο εαυτό και την αρχαιότητα ως συλλογική μνήμη, ο συγγραφέας Θεόδωρος Γρηγοριάδης τολμά να «θυσιαστεί» προς όφελος της γραφής του.

Τον γνωρίσαμε το 1993, απ' το βιβλίο του «Ο ναύτης», που κυκλοφόρησε από τον «Κέδρο». Ακολούθησαν τα βιβλία του «Ο αρχαίος φαλλός», «Ο χορευτής στον ελαιώνα», «Τα νερά της Χερσονήσου», «Το παρτάλι», «Κρυμμένοι άνθρωποι», «Εξω απ' το σώμα», «Αλούζα: χίλιοι και ένας εραστές», «Χάρτες», «Δεύτερη γέννα» και ο «Ο παλαιστής και ο δερβίσης», μυθιστόρημα από τον «Πατάκη», το τελευταίο. Ο συγγραφέας Θεόδωρος Γρηγοριάδης, ανατρεπτικός και εσωτερικός, όταν γράφει, μεταμορφώνεται, αυτοσυγκεντρώνεται απόλυτα, επιτυγχάνοντας κάτι σαν γιόγκα.
Ιδέα. Γράφεται πρώ- τα σε έναν σημειωματάριο και μετά περνά στον υπολογιστή για περαιτέρω επεξεργασία. Οι αλλεπάληλες διορθώσεις, προσθήκες και αφαιρέσεις απότελούν απαραίτητα στάδια.
Ιδέα. Γράφεται πρώ- τα σε έναν σημειωματάριο και μετά περνά στον υπολογιστή για περαιτέρω επεξεργασία. Οι αλλεπάληλες διορθώσεις, προσθήκες και αφαιρέσεις απότελούν απαραίτητα στάδια.

«Κάθε ιστορία και ιδέα είναι καταγεγραμμένη σε ένα σημειωματάριο. Αυτά είναι η καθημερινή μου αναφορά. Σημειώνω, ελέγχω, ανασκευάζω, σχεδιάζω. Εκεί μέσα βρίσκονται όσα έγραψα ή θα γράψω και πόσα ακόμη που δεν θα υλοποιηθούν», υποστηρίζει, αποδεικνύοντας κατ' αυτό τον τρόπο ότι ένα έργο γράφεται διαρκώς. «Αυτά τα σημειωματάρια διατηρούν ακόμη και για μένα μια γοητεία. Η ιδέα που εξέρχεται από το σημειωματάριο εισέρχεται σε ένα άλλο, μεγαλύτερο, εκεί όπου θα γραφτούν τα πρώτα κεφάλαια και θα αποτελέσει το μετέπειτα ημερολόγιο του βιβλίου. Σε δεύτερη φάση, το κείμενο περνιέται στον υπολογιστή. Υστερα γίνονται αλλεπάλληλες εκτυπώσεις για διορθώσεις».
Τα θέματά του είναι σχεδόν σταθερά: «Γράφω για ανθρώπους, γράφω ιστορίες, μυθοπλασίες. Φροντίζω να βρω τον τόνο και τον ρυθμό στη γλώσσα -ανάλογα με την ιστορία και τους ανθρώπους της-, δεν κάνω επίδειξη των γνώσεών μου, αφαιρώ τον "σπουδαγμένο συγγραφέα" από τα γραπτά μου. Στήνω κόσμους και τους ξεστήνω. Δεν υπάρχει τίποτε απαγορευμένο ή ταμπού στις ιστορίες μου. Θέλω να είμαι ένας καλός άνθρωπος, αλλά όχι ένας ηθικοπλαστικός συγγραφέας. Δέχομαι να γκρεμοτσακιστώ προς όφελος της γραφής μου. Οσοι με διαβάζουν από βιβλίο σε βιβλίο αντιλαμβάνονται τι εννοώ».
Τώρα τι ακριβώς γίνεται όταν τον πλησιάζει μια ιστορία; «Ενώ κυοφορούν στα τετράδια σημειώσεων και στο μυαλό μου πολλές ιστορίες, πάντοτε μία μόνον υλοποιείται. Ξεσπάει, αναζητά την ανάπλαση. Το νιώθω εκείνο το διάστημα. Είναι σαν να συνομιλώ με τους ήρωες επί μέρες. Οταν αρχίζει το γράψιμο, αποφεύγω τις κοσμικές βόλτες και τις λογοτεχνικές εκδηλώσεις. Παραμένω με τους πολύ δικούς μου ανθρώπους. Φτιάχνω έναν μικρόκοσμο που δεν πρέπει να με διαταράσσει».
Γραφή. Οταν γράφει, επιλέγει τη μοναξιά και την ησυχία, χωρίς να τον ενδιαφέρει τι γίνεται έξω αλλά και χωρίς «συνοδευτικά» της έμπνευσης, π.χ. καπνό ή αλκοόλ.
Γραφή. Οταν γράφει, επιλέγει τη μοναξιά και την ησυχία, χωρίς να τον ενδιαφέρει τι γίνεται έξω αλλά και χωρίς «συνοδευτικά» της έμπνευσης, π.χ. καπνό ή αλκοόλ.
Για το συγγραφικό παρόν του θα πει: «Η τελευταία μου ιστορία παραπέμπει στην ατμόσφαιρα που είχε η "Δεύτερη γέννα". Ιστορία επιβίωσης, ανθρωπιάς, διερευνά τα όρια της κοινωνικής και ερωτικής μοναξιάς. Διαδραματίζεται στην κρίση των ημερών μας, πράγμα που συμβάλλει καθοριστικά και στην εξέλιξη της ιστορίας. Μέσα στον οικονομικό ορυμαγδό και στην γκρίνια, βρήκα καταφύγιο σε μια ιστορία λεπτών συναισθηματικών διαβαθμίσεων. Σκεφτόμουν ότι μπορεί να μας κόβουν το ρεύμα, αλλά δεν θα μας κόψουν την τρυφερότητα και την αγάπη. Η δυσκολία του βιβλίου, όπως και στη Γέννα, είναι ότι έπρεπε να βυθιστώ στο μυαλό μιας γυναίκας. Είναι μεγάλο ρίσκο για έναν άντρα να επιλέγει διαφορετικό φύλο στη γραφή αλλά μερικές φορές είναι εκείνη η ίδια, που σε επιλέγει και σε μεταμορφώνει».
Η ζωή του, ανάγνωση και γραφή, έτσι ή αλλιώς βρίσκεται διαρκώς μέσα στα βιβλία: «Πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, που μου δίνουν χειρόγραφα, τους ρωτάω τι έχουν διαβάσει και μου αναφέρουν "αποσπάσματα σχολικών κειμένων". Πώς είναι δυνατόν να θέλεις να γράψεις χωρίς να έχεις ρουφήξει τον Τολστόι, τον Τσέχοφ, τον Ναμπόκοφ, τον Κόνραντ, τον Τόμας Μαν, τη Βιρτζίνια Γουλφ, τον Ντον Ντελίλο, τον Φίλιπ Ροθ, τον Μπόρχες; Τον Ρίτσο, τον Ιωάννου, τον Πεντζίκη, τον Σκαρίμπα, τον Τσίρκα;



Επιμέλεια Ελένη Γκίκα, ΕΘΝΟΣ, Κυριακή 10 Ιουνίου 2012




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Βρασίδας Καραλής «Αποχαιρετισμός στον Ρόμπερτ»

Βρασίδας Καραλής «Αποχαιρετισμός στον Ρόμπερτ»  μετάφραση: Κατερίνα Σχινά, εκδόσεις Lifo Books, 2023  Γράφει ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης Ένα σπαρ...