Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Το μυστικό της Έλλης, στο ΠΟΝΤΙΚΙ


Ο Γρηγοριάδης μοιάζει με τον επισκέπτη που μπαίνει στο σπίτι σιωπηλά κι αθόρυβα από την πίσω πόρτα, αλλά βγαίνοντας μπορεί να σου περιγράψει λεπτομερώς την πρόσοψη! Ο τρόπος που πλησιάζει ανθρώπους και καταστάσεις είναι αισθαντικά εσωτερικός – τον ενδιαφέρει ό,τι ακριβώς μεγαλύνεται μέσα από τη λεπτομέρεια. Μεγάλο του προσόν, η απλότητα της αφήγησης: ζωντανή, απέριττη, δυναμική. Το σκηνικό του, μια - δυο παραδοσιακές αθηναϊκές συνοικίες που κρατούν δεσμούς με τον παλιό κόσμο και διατηρούν τη γοητεία της φθοράς που γεννά νοσταλγίες πάντα ευπρόσδεκτες. Η ρυμοτομία της νέας του ιστορίας ισορροπεί επιτυχώς ανάμεσα στην παράδοση και τον άγριο εκμοντερνισμό, σε συνδυασμό με τον χρόνο των συμβάντων – αρχές της καταναλωτικής μας κατακρήμνισης, γύρω στο 2010. Το σκηνικό, ιδανικό για μια σύγχρονη πενηντάρα φιλόλογο που βρίσκεται αντιμέτωπη με την προσωπική της κατάρρευση – ή κρίση, αν προτιμάτε… 
Αλλά κι ο συμπρωταγωνιστής της δεν πάει πίσω. Ο Αντώνης, ένας τριαντάρης, παντρεμένος με παιδί και άνεργος, ζητά τη δική του διέξοδο στο αδιέξοδο του προσωπικού του κόσμου. Το παρακμιακό σκηνικό είναι έτοιμο και δουλεμένο με ξεχωριστή μαστοριά. Από κει και πέρα, ο έρωτας του νεότερου κατά μια εικοσαετία Αντώνη με τη «φιλολογίνα» παίρνει τον δρόμο του, παράλληλο με αυτό της συνοικίας αλλά και της εποχής. Παρακμή, αδιέξοδα, μια ζωή στην ουσία δίχως μέλλον, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια πέρα απ’ τη διαχείριση μιας «μοντέρνας» μελαγχολίας – την οποία αποτυπώνει αξιοθαύμαστα ο συγγραφέας, μέσα σε ένα αθηναϊκό τοπίο που περικλείει την τρέχουσα και υπό καθεστώς κρίσεως μικροαστική μιζέρια ευστόχως κριτικά.

Ξενοφών Α.Μπρουντζάκης

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ ART, 
τεύχος 288 στις 22 Νοεμβρίου 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ένα αφήγημα για την 25η Μαρτίου

Θεόδωρος Γρηγοριάδης "25 Μαρτίου 1967". Ενώνουν πάλι τις δυο μεγάλες τάξεις. Ανοίγει η μεσαία πόρτα διάπλατα, αυτή που χωρίζει την...