Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Το μυστικό της Έλλης από Ελισάβετ Κοτζιά


Ελισάβετ Κοτζιά, 01/12/2012


Πρόσθεσε στο FacebookΠρόσθεσε στο DeliciousΠρόσθεσε στο NewsvineΠρόσθεσε στο Twitter
Ο Θόδωρος Γρηγοριάδης είναι πολυγραφότατος. Δώδεκα μυθιστορήματα, νουβέλες και συλλογές διηγημάτων μέσα σε είκοσι χρόνια. Από τα περιπετειώδη οδοιπορικά που αφορούν απόκρυφες σχέσεις με μυστικιστικές οργανώσεις (δερβίσηδες, τεκέδες και αγιάσματα) και από τις υπερβατικές εμπειρίες που γεφυρώνουν τις διαφορές των φύλων και αποτίουν φόρο τιμής στις ιερές αρχές της γονιμότητας και τα αγιασμένα νάματα της μητρότητας, ομολογώ πως προτιμώ τις οικογενειακές ιστορίες του. Εκείνες που μέσα στους τέσσερις τοίχους των ιδιωτικών εστιών κρύβουν είτε ανείπωτα δράματα είτε τις πιο ευπρόσδεκτες περιπέτειες της καθημερινής ζωής.

Δυο είναι οι αισθήσεις που κυριαρχούν στο «Μυστικό της Έλλης». Η αρχή της ρουτίνας μέσα στην οποία έχει εγκατασταθεί μια πενηντάχρονη καθηγήτρια γαλλικών, οχυρωμένη ανάμεσα στα βιβλία, στις μνήμες της από τη συναρπαστική ζωή των μακρινών σπουδών στο μυθικό Παρίσι και στην αφιλοκερδή της προσφορά σε αναξιοπαθούντες. Και τα ανάμεικτα αισθήματα που γεννούν οι υποβαθμισμένες περιοχές των Αθηνών, τα κακορίζικά διαμερίσματα του Ρουφ και του Βοτανικού, μέσα στο καυσαέριο, στην κυκλοφοριακή συμφόρηση και στα εγκαταλειμμένα μεγαθήρια κτήρια. Περιοχές ωστόσο που η φαντασία μας (;) τις θέλει να διατηρούν κάτι απ’ την ανθρωπιά της παλαιάς γειτονιάς. Ωσάν η ανάγκη να κάνει όσους βρίσκονται εκεί πιο συμπονετικούς στα πάθη των άλλων.

Σε αυτό λοιπόν τον μεθοριακό χώρο ανάμεσα στην κατοικία και στην βιομηχανική περιοχή, σε αυτή τη μεταβατική ζώνη της πόλης απ’ την οποία απομακρυνόμαστε συνήθως γεμάτοι ενοχές, όλα μπορεί να συμβούν. Όπως το να γνωρίσει η Έλλη στη λαϊκή αγορά έναν κατά πολύ νεότερο άντρα, τον παντρεμένο Αντώνη, που θα την ερωτευτεί θέτοντας σε κίνηση απονεκρωμένα αισθήματα, ακυρωμένες επιθυμίες και ξεχασμένες αισθήσεις. Μια ιστορία αγάπης αλλά και ευγενικής κατανόησης μέσα στο σκηνικό της σύγχρονης επαπειλούμενης πτώχευσης που (πως αλλιώς;) δεν θα αφήσει ανεπηρέαστη τη μοίρα των δυο ηρώων.

Εκείνο που ο συγγραφέας αποδίδει τόσο καλά είναι μια τόσο φιλάνθρωπη συμφιλίωση με τις τροπές της ζωής, μια τόσο σεμνή αποδοχή της ταπεινής μας μοίρας. (Η Έλλη του Θόδωρου Γρηγοριάδη θα μπορούσε να αποτελεί δημιουργική παραλλαγή και συνέχεια της κυρίας Κούλας του Μένη Κουμανταρέα). Έτσι ώστε στο τέλος τίποτα δεν είναι οδυνηρό. Δεν θα υπάρξει απώλεια, απελπισία, απόγνωση, θλίψη. Και η επιστροφή στην ρουτίνα θα σφραγιστεί από τα αισθήματα της γνώσης, της ικανοποίησης και της ψυχικής πληρότητας. Μες στο ελάχιστο υπάρχει το μέγα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η κεφαλή του Απόλλωνα σε ανασκαφή στους Φιλίππους

Η κεφαλή αγάλματος του Απόλλωνα που βρέθηκε στην ανασκαφή στους Φιλίππους. Ένας τόπος που υπάρχει σχεδόν σε όλα τα "βορειοελλαδίτικα&qu...