Ναντίν Γκόρντιμερ

Είδα και την Ναντίν Γκόρντιμερ στην εκπομπή "Οι κεραίες της εποχής" , την καλύτερη εκπομπή για βιβλίο αυτή την στιγμή στην ελληνική τηλεόραση. Ήταν σοβαρή, μεστή, κατασταλαγμένη. Την είχα δει να διαβάζει και να εξηγεί το έργο της- πάει καιρός- στο Μέγαρο, στην Αθήνα, και μου είχε κάνει από τότε εντύπωση πόσο ωραία διάβαζε παρά το προχωρημένο της ηλικίας της. Δεν είναι από τις συγγραφείς που παρακολουθώ σε ό,τι κι αν γράψουν όπως ας πούμε την Μιούριελ Σπαρκ, την Μάργκαρετ Άτγουντ, την Αντόνια Μπάγιατ, την Γιόκο Ογκάουα.
Όμως εκτιμώ αυτό που κάνουν και όπως το κάνουν. Σϊγουρα πάντως και η Γκόρντιμερ ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των "ανθρωπιστών συγγραφέων" που με το έργο τους πασχίζουν να κλείσουν κοινωνικές πληγές ή να αποκαταστήσουν αδικίες και καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό δεν είναι πάντα υπέρ της λογοτεχνίας, είναι όμως υπέρ των αδικημένων και των συγγραφέων λόγω της στρατευμένης τους θέσης. Μια αντίθετη περίπτωση είναι η Μιούριελ Σπαρκ: υπονόμευε την εποχή της και φόρτιζε λογοτεχνικά το έργο της. Δεν ακουμπούσε σε κανέναν φορέα, δεν υπερασπιζόταν τίποτε, παράτησε την Σκωτία και τους Αγγλόφωνους γενικότερα και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στην εξοχή της Ιταλίας σε πλήρη ηρεμία. Δεν βραβεύτηκε ενώ πολλοί νεότεροι βραβευμένοι
αποδέχονταν την επιρροή της στο έργο της.