Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010
Ελληνοτουρκικός έρωτας και ελληνορωμαϊκή πάλη
«Το μυθιστόρημα πιθανότατα να ενοχλήσει τους Ελληναράδες και τους Τουρκαλάδες, γιατί θραύει τα στερεότυπα των δύο λαών και καταδεικνύει τον ελληνικό και τον τουρκικό εθνικισμό», ακούγεται το συμπέρασμα και το σχόλιο του Θόδωρου Γρηγοριάδη για την πρόσληψη του υπό έκδοση μυθιστορήματός του «Ο παλαιστής και ο δερβίσης» («Πατάκης»).
Η συγγραφική προσήλωση του 54χρονου Καβαλιώτη δημιουργού στο θέμα του άλλου και του ξένου, που είναι ο γείτονας Τούρκος, δεν είναι κανούργια ιστορία. Θυμίζουμε ανάλογο θέμα είχαν και τα πρώτα του βιβλία, οι «Κρυμμένοι άνθρωποι» του 1990 και «Τα νερά της Χερσονήσου» οκτώ χρόνια αργότερα.
Το όγδοο μυθιστόρημά του, το οποίο συμπίπτει με τα ολοστρόγγυλα είκοσι χρόνια της συγγραφικής παρουσίας του, επικεντρώνεται στη σχέση της 27χρονης Αθηναίας φωτογράφου Μιρέλας και του συνομήλικού της Τούρκου παλαιστή Τζεμάλ. Γνωρίζονται σ' ένα χωριό της Μακεδονίας, στις αρχές του 21ου αιώνα, κατά τη διάρκεια ενός θρησκευτικού πανηγυριού. Στο πλαίσιο αυτού πραγματοποιούνται αγώνες ελληνορωμαϊκής πάλης με ερασιτέχνες αθλητές απ' όλα τα Βαλκάνια. «Το δρώμενο με έχει εντυπωσιάσει και το παρακολουθώ ανελλιπώς», εξομολογείται ο συγγραφέας. Διαδραματίζεται σε έξι διαφορετικές πόλεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Ξάνθη, Αδριανούπολη και Κωνσταντινούπολη.
Το μυθιστόρημα χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, τα οποία συναρθρώνονται με πολλά στοιχεία θρίλερ: «Το βιβλίο της Μιρέλας», «Το βιβλίο του Διονύση», «Το βιβλίο του κανενός», «Το κανένα βιβλίο». Στο πρώτο μέρος έχουμε σε τριτοπρόσωπη αφήγηση την ιστορία του ζευγαριού. Στο δεύτερο, σε πρωτοπρόσωπη, μιλάει ένας συγγραφέας, ο οποίος προσπαθεί να γίνει δερβίσης. Στο τρίτο και τέταρτο, ο ίδιος ο Θόδωρος Γρηγοριάδης σε ρόλο αφηγητή προσπαθεί να πάρει αποστάσεις από τους ήρωές του.
Ο Θόδωρος Γρηγοριάδης μεγάλωσε, από το κομμάτι του πατέρα του, σε μια χριστιανική οικογένεια Ποντίων, η οποία μιλούσε ελληνικά και τουρκικά, ενώ ο ίδιος άρχισε να μαθαίνει τουρκικά πριν από έξι χρόνια. Μ' αυτό το απόθεμα μνήμης και γνώσης έγραψε, κυρίως, όπως λέει, «ένα έντονα ερωτικό μυθιστόρημα, με σκοπό να παγιδεύσω τον αναγνώστη και να του μιλήσω για άλλα πράγματα».
Αυτά τα άλλα πράγματα δεν είναι τίποτε άλλο «παρά η μακροχρόνια επιθυμία να γνωρίσουμε και να συναντήσουμε τον Τούρκο, τον γείτονα, τον άλλο, τον ξένο. Αποκλειστικά και μόνο μέσα από τις σκέψεις και τις σχέσεις της ελληνικής πλευράς, προσπαθώ να κατανοήσω τους ερωτικούς, ιστορικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς τόπους των δύο λαών», εξηγεί.
Θέλει να ξεκαθαρίσει στους υποψήφιους αναγνώστες του ότι δεν έχουν να περιμένουν από αυτόν κανενός είδους οριενταλισμό. Τους διαβεβαιώνει ότι συνέλαβε «ένα ρεαλιστικό μυθιστόρημα, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τα βιβλία της μόδας, που βλέπεις στα εξώφυλλά τους μπούργκες και μιναρέδες. Δεν δημιουργώ μία εικόνα της Ανατολής που βγαίνει από τα φωτορομάντζα, με την οποία γελάνε οι Τούρκοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου