Charles Baudelaire and the Convalescent Flâneur

 Εξαιρετικό άρθρο με όμορφη εικονογράφηση με αφορμή τα σαράντα χρόνια από τη γέννηση του Σαρλ Μπωντλέρ. 

“Fevers of Curiosity”Charles Baudelaire and the Convalescent Flâneur

By Matthew Beaumont

This month marks the 200th anniversary of Charles Baudelaire’s birth, the French poet famous for his descriptions of the flâneur: a man of the crowd, who thrived in the metropolis’ multitude. Following Baudelaire through 19th-century Paris, Matthew Beaumont discovers a parallel archetype — the convalescent hero of modernity — who emerges from the sickbed into city streets with a feverish curiosity.

Ποιος θα μεταφράσει το ποίημα;

Άλλο ένα κείμενο με αφορμή την Amanda Gorman, το ποίημα που ακούστηκε στην τελετή του Μπάιντεν και το χρώμα του μεταφραστή που προέκυψε σε κάποιες χώρες όταν θέλησαν να το μεταφράσουν ειδικά στην Ολλανδία και όχι μόνον.  Όμως όλα αυτά συμβάλλουν σε μια επικίνδυνη πολιτικοκοινωνική ορθότητα που παρεμβάλλεται και σε λάθος σημεία. 

Στην Γερμανία συνεργάστηκαν τρεις μεταφράστριες (βλέπε φωτό), μια μαύρη, μια λευκή και μια μουσουλμάνα Τουρκάλα για να αποδοθεί!

Στο επίμαχο άρθρο γίνεται αναφορά και στην Ελλάδα:

"Irene Christopoulou, an editor at Psichogios, the poem’s Greek publisher, was still waiting for approval for its choice of translator. The translator was a white “emerging female poet,” Christopoulou said in an email. “Due to the racial profile of the Greek population, there are no translators/poets of color to choose from,” she added".

Ολόκληρο το άρθρο εδώ:

Δημήτρης Αθηνάκης

Θεωρία του Χάους


Πού και πού, με πιάνει μια μανία να κλέψω την πεταλούδα
που ευθύνεται για τον ύπνο σου όταν εδώ γύρω βρέχει.
Την κρύβω στην τσέπη μου
ακούω συνέχεια το βόμβο της ― αν την καταλαβαίνω;
Η πεταλούδα με κάνει να φαντάζομαι:
Aν βρέχει εδώ,
σίγουρα κοιμάται ήσυχα σε κάποια άλλη πόλη.

Μα όταν ξυπνάς, εδώ ακόμα βρέχει.

Νόμιζα πως όλα τα ’βαλα σε τάξη,
συνέχεια όμως γεννιούνται καινούργιες πεταλούδες.
Εγώ γιορτάζω κάθε φορά μια ολοκαίνουργια ληστεία
κι εσένα σ’ αφήνω να κοιμάσαι σε μια άλλη θεωρία.
Εκεί, οι πεταλούδες είναι άχρηστες

όπως και κάθε μου προσπάθεια να σου τις κλέψω.

Αλκίνοος Ιωαννίδης

''Ο δρόμος σου είσαι εσύ''

Φεύγεις και πάς είσαι καράβι
Μπροστά κοιτάς τη θάλασσα σου
πυρκαγιές και πάγοι
Μα πιο μπροστά πάντα θα στέκει
Ο γυρισμός σου στη φουρτούνα αντέχει

Φεύγεις που πας και που πιστεύεις
Τι κυνηγάς ποια γη σε θέλει
ποιον εαυτό γυρεύεις
όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα
κάθε ταξίδι είναι γυρισμός

Φεύγεις και πας που επιστρέφεις
σε πια στεριά η ξενιτιά σου
είναι όλα όσα έχεις
όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα
και πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ..

Εσύ γεννάς τη θάλασσα..
και χτίζεις το καράβι
είσαι το εδώ και το αλλού
είσαι η οργή του γυρισμού
το δάκρυ του αποχωρισμού
και το ταξίδι σου είσαι εσύ
είσαι το κύμα το νησί
είσαι ο αέρας το πανί..
και το άσπρο το μαντίλι..

Φεύγεις που πας που ταξιδεύεις
δρόμοι ανοιχτοί,τα σύνορά σου
είναι όπου αντέχεις
όλα είναι αλλού κι όλα για λίγο
όταν δεν ξέρεις
πως ο δρόμος σου είσαι εσύ…

Δημήτρης Αθηνάκης χωρισεμεις

Δεν είναι

Πέταγα
στης μάχης με τα ξωτικά τ’ αδιάκοπο πηγαινέλα
τότε που ένα χέρι βίαιο μου έστειλε αντίο

[Δεν είναι το χώμα που με σκεπάζει ελαφρύ
είναι που βάρυνε τ’ άθλιο σκουπίδι που κουβαλώ αιώνες]

Και τώρα τι
ποιος να ζητήσει απ’ το παρόν να ρίξει φως στο αίμα
στα ηφαίστεια και στις αγκαλιές
[έτσι που καταντήσαμε – πολυφορεμένοι πολύ]
για να δαμάσει τα πάθη τ’ ανελέητα
τα πάθη των ερώτων

[Δεν είναι το φέρετρο σπαθί να το φορέσεις
είναι μόνο ένα κομμάτι σου και μιας ζωής το θέλω]

Βάλε με επιτέλους στο κελί
που μου υποσχέθηκες
–να κοιμηθώ–
και σκέπασέ με καλά με κάγκελα και κρύο
αφού
το ξέρεις
γέμισα καημούς
είμαι όλος φευγιό
μακρινό κι απαραβίαστο
είμαι γεμάτος ερωτήσεις δύσκολες
–μια για το έλα δυο για το μείνε–

[Δεν είναι η φυλακή αυτό που με σκοτώνει
είναι η ελευθερία μου που δεν μπορώ ν’ αντέξω]

Γιάννης Η. Παππάς ποιήματα

Η στοιχειωμένη πόλη

Πόλη των νερών.
Πόλη μου στοιχειωμένη, στα νερά της μνήμης.
Χτισμένη πάνω σε αρχαία σώματα.

Βλέπω πάνω στο γεφύρι ένα πλήθος, τόσο πολλοί.
Δεν είχα φανταστεί ότι ο θάνατος είχε τόσο πολλούς ξεκάνει.
Στέναζαν από το βάρος του θανάτου.
Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

Είδα γνωστούς και συγγενείς.
Τον παππού μου είδα που δεν γνώρισα,
να 'χει στην πλάτη του κρεμασμένο τον γκρα
γυρίζοντας απ' το κυνήγι.

Και ο άλλος μου παππούς
να πηγαίνει ψέλνοντας μπροστά.
Μετά ένας ένας έπεφταν απ΄ την ψηλή καμάρα.

Δεν ξέρω τίποτα.
Ήμουνα εκεί δεν ήμουνα, τα μάτια μου
δεν μπορούν πια να διακρίνουν.

Τώρα που φτάσαμε στα μισά το μαύρο ξεχωρίζει.





Η δυστυχία του θανάτου

Στον Αντώνη Φωστιέρη

Έχει παιδάκια ο θάνατος να τα νταντέψει
και να τα νανουρίσει;
Άκληρος είναι ευθυνών.

Ποιος θα δεχόταν να τον νανουρίσει ο θάνατος ;

Δυστυχισμένος είναι ο θάνατος, απόκληρος, διωγμένος.
Αιώνες μόνος δίχως φίλους.

Ποιος θα 'θελε το θάνατο για φίλο;

Ανάγωγος και αγενής είναι ο θάνατος.
Πάντα ακάλεστος και χωρίς ένα δώρο.

Ποιος θα 'θελε τα δώρα του θανάτου;

Δυστυχισμένος είναι ο θάνατος,
που ούτε ένα θάνατο δεν έχει.


Τα ποιήματα προέρχονται από την ποιητική συλλογή του Γιάννη Η.Παππά Στην άκρη του ονείρου, Μεταίχμιο 2008


Ο ποιητής και η συλλογή:

Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες η πρώτη συλλογή του Γιάννη Η.Παππά με τον τίτλο Στην άκρη του ονείρου.
Στην άκρη του ονείρου, την ώρα που οι νεκροί, οι άγγελοι και οι ξεχασμένοι φίλοι περιπλανιούνται στους τόπους της μνήμης και της παιδικής ηλικίας, έρχεται η ποίηση να μιλήσει για την αλήθεια και την ομορφιά των πραγμάτων, να γίνει συλλέκτης ονείρων.
Το πρώτο ποιητικό βιβλίο του Γιάννη Η. Παππά ανήκει στη κατηγορία της ποίησης που κινείται στις αναμνήσεις, στα συναισθήματα, στις εμπειρίες και στα βιώματα του ποιητή και ως αφήγηση γεγονότων και ως ονειρική περιπλάνηση στο υποσυνείδητό του μέσω του ονείρου.
Ο αδυσώπητος χρόνος, το αναπόφευκτο τέλος, η αναπόληση της χαμένης παιδικότητας, οι τόποι της γενέθλιας γης, μνήμες και αποτυπώσεις από εικόνες ενός οριστικά χαμένου χρόνου, η αίσθηση της απώλειας και της φθοράς είναι επίσης βασικά θέματα στην ποιητική του περιπλάνηση.


Ο Γιάννης Η. Παππάς γεννήθηκε στην Άρτα (Χαλκιάδες) το 1962. Τελείωσε το Λύκειο στη Θεσσαλονίκη.
Είναι πτυχιούχος του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Για δύο χρόνια παρακολούθησε μαθήματα ιταλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στα Πανεπιστήμια της Perugia και του Bari.
Από το 1990 εργάζεται ως καθηγητής φιλόλογος στην Μέση Εκπαίδευση.
Υπήρξε συνδιευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού Ελίτροχος της Πάτρας (1993-1999).
Από το 2002 είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Πάτρας και από το 2003 είναι εκδότης-διευθυντής του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού Διαπολιτισμός (www.diapolitismos.gr).
Έχει μεταφράσει τα Ποιήματα του Cesare Pavese, εκδόσεις Printa , 2004.
Μαζί με τον ποιητή Σωτήρη Παστάκα μετέφρασε το αφιέρωμα :12 σύγχρονοι ποιητές που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πλανόδιον τχ.43, Δεκέμβριος 2007, σσ.493-570.
Από τις εκδόσεις του περιοδικού οδός πανός πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο του 2008, η μετάφραση Eugenio Montale, Mottetti, Είκοσι ερωτικά ποιήματα.

Το ποιητικό βιβλίο του Γιάννη Η, Παππά παρουσιάζεται την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008 στην ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ στις 8 μ.μ

Στάθης Γουργουρής : ποιήματα

Ι. Η ψυχή περνάει, το σώμα μένει

ΙΧ

Άγγελος σχοινοβάτης

Θα ακουμπήσει την ψυχή του

σε μια γωνιά

και θα χαθεί στο πλήθος.

Την άλλη μέρα θα περάσει

Στα ψιλά των εφημερίδων.

Σκοτάδι από σύρμα.

(Το σύρμα σκοτεινό.)

Θα εντοπιστεί από όσους αγαπάνε

τα εφήμερα.

Άγγελος έζησε δίχως φτερά

Χάθηκε όταν έλαμψε η αλήθεια

Θα αντιμιλήσει ο Άλλος Κόσμος.

Στον Άλλο Κόσμο θα χορεύουν

τα φλογερά πουλιά.

ΙΙ. Δεν γνώρισε ποτέ τον έρωτα ο θάνατος

ΙΙ

Στον ύπνο του γίνεται πάλι Προμηθέας

Το σώμα του γίνεται πάλι άδικη πέτρα

Δυο φτερούγες σκοτεινές

Του παίρνουν πάλι την ανάσα

Του δίνουν πίσω τη φωτιά

Καίγεται πάλι

Από μέσα

Από τα σκέλα ως το λαιμό

Ο ψίθυρος γίνεται ουρλιαχτό

Το βλέμμα του οργισμένο σύννεφο

Η ψυχή του βροχή

ΙΙΙ. Υπάρχουν άραγε λευκά νυχτοπούλια;

Ανώνυμη βροχή

Το όνομα του θεού ξεχάστηκε

γιατί κανείς δεν πρόλαβε

να το γράψει στα σύννεφα.

Κάθε μέρα που βρέχει

Στάζει επάνω μας το απειρο-

ελάχιστο κρίμα

της ανωνύμου θεάσεως.

Γι’ αυτό οι άνθρωποι εφηύραν

τις μαύρες ομπρέλες.

Για να κρατήσουν αδιάβροχο

το αθέατο όνομά τους.

Από την ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ

Ποίηση σε τρεις φάσεις

Εκδόσεις Μελάνι, 2005

Η ποιητική συλλογή Εισαγωγή στη φυσική, είναι το τέταρτο ποιητικό βιβλίο του Στάθη Γουργουρή. Πρόκειται για μια ποιητική σύνθεση που αποτελείται από τρεις ενότητες. Ποίηση σε τρεις φράσεις χαρακτηρίζεται από τον ίδιο:
1. Η ψυχή περνάει, το σώμα μένει
2. Δεν γνώρισε ποτέ τον έρωτα ο θάνατος
3. Υπάρχουν άραγε λευκά νυχτοπούλια;
Τα ποιήματα γράφτηκαν μεταξύ Αθήνας και Νέας Υόρκης, στο διάστημα 1993-99 και σηματοδοτούν περιηγήσεις του περασμένου αιώνα.

Ο Στάθης Γουργουρής είναι ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής.

Γιώργος Βέης καινούργια ποιήματα

ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Ακακία· όχι ανάμνηση αλλά δικαιωμένο παρόν-

άργησε φέτος ν ΄ ανθίσει·

στον ίσκιο της σήμερα

ένα μισάνοιχτο στόμα της μουσικής

η εμφανής βεβαιότητα των φύλλων

εκείνα τα σημάδια της πάλης με το χιόνι

τα λεπτά δάχτυλα του Μαρτίου

η περηφάνια του δάσους σ ’έναν και μόνον κάλυκα

πόσο σού μοιάζει αυτή η έπαρση

και η σαγήνη μαζί·

(έχω σημειώσει κι άλλοτε:

στην παρακμή των καρπών

το μέτρο των ονείρων

πατημένα μήλα,

φλούδες που ήταν κάποτε ο κόσμος

χρυσόμυγες, τυφλά σκουλήκια

εκδικούνται ή θέλουν άραγε να ματαιώσουν εικόνες;

Aπλωμένα μυστικά περιμένουν τη λύση τους.)

Πόσο σού μοιάζει αυτή η έπαρση

και η σαγήνη μαζί.

ΑΝΑΙΡΕΣΗ (ΑΠΛΗ) ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

«Μέσα από τα φύλλα της πορτοκαλιάς

περνά η μέρα, καθαρίζει τα φτερά της

ασημένια λόγια αιωρούνται: μεσημέρι.

Με το δεξί χέρι δείχνεις τη θάλασσα,

μια απουσία ύλης, αύριο θα την πεις

αναχώρηση. Φυσάει,

τ’ αυτιά μου γέμισαν χώμα, φίλτρο αλήθειας.»

Έγραψα κι έμεινα εκεί.

Να θυμηθώ ακόμη να θυμηθώ:

«Τ’ αυτιά μου γέμισαν αλήθεια, φίλτρο άμμου

φυσάει, επιστροφή

μια παρουσία, η ύλη, αύριο θα την πεις

θάλασσα (πάλι και πάλι)

με το αριστερό χέρι δείχνω

τ’ ασημένια μου δευτερόλεπτα –

πώς κατρακυλούν, πώς επιστρέφουν εδώ που είμαι,

πρωινό στο Κάιρο, ή σκέψη Φολέγανδρος –

περνά το ίδιο γεράκι πάντα

καθαρίζει τα φτερά του στο απόβροχο

άχρονο.»

Γράφω και μένω εδώ

παρόν

ανεξάντλητο.

Ο Γιώργος Βέης είναι πρέσβης στο Σουδάν. Τα ποιήματα προέρχονται από την συλλογή «Ν, ΟΠΩΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ» που θα κυκλοφορήσει το 2009 από τις εκδόσεις ΄Υψιλον

ΕΡΓΑ ΤΟΥ Γιώργου Βέη:

Π ο ί η σ η

Φόρμες και άλλα ποιήματα 1970-1973, Κούρος 1974

Κι άλλη ποίηση, Κούρος 1976

Όλοι κοιμούνται στο καράβι, Εγνατία-Τραμ 1979,

Ύψιλον, 1983 και 1999

Ο δράκος του μεσημεριού, Ύψιλον 1983 και 1999

Παράφραση της νύχτας, Ύψιλον 1989 και 1999

Γεωγραφία κινδύνων, Ύψιλον 1994

Χρυσαλλίδα στον πάγο, Ύψιλον 1999

Υστερόγραφα Γης, Ύψιλον 2004

Λεπτομέρειες κόσμων, Ύψιλον 2006

Π ε ζ ο γ ρ α φ ί α

Ασία, Ασία (Σινικές και άλλες μαρτυρίες)Κέδρος 1999 και 2000

(Κρατικό Βραβείο 2000)

Πιο μακριά δεν γίνεται, Ελληνικά Γράμματα 2003

Αλέξανδρος Μπάρας, Μια παρουσίαση,

Γαβριηλίδης «εκ νέου», 2004

Στην απαγορευμένη πόλη(Μαρτυρίες από την Άπω Ανατολή), Κέδρος 2004

Με τις Μογγόλες(Μαρτυρίες, συνεκδοχές), Κέδρος 2005

Έρωτες τοπίων(Μαρτυρίες, μεταφορές), Κέδρος 2007

Μ ε τ ά φ ρ α σ η

Jorge Luis Borges, Το βιβλίο των Φανταστικών Όντων, Libro 1983, 1988, 1991, 1998, 1999 και 2005

Raymond Chandler, Η Κυρία της λίμνης, Οδυσσέας 1982, Ερατώ 1991(με το ψευδώνυμο Κωνσταντίνος Αργυρός)

Galway Kinnell, Ποιήματα, Πλανόδιον, τεύχος 15, Δεκέμβριος 1991

John Luther Long, Μαντάμ Μπάτερφλαϊ, Ηλέκτρα 2007

Λίνα Στεφάνου

Η γραφή ήταν στ’ αραμαϊκά.

Έγραφε κι έσβηνε τον εαυτό της, μόλις που προλάβαινες

να δεις,

τα φώτα μιας πόλης

τα ερείπια ενός πολιτισμού αρχαίου

την ώχρα που έσβηνε χαρίζοντας το τελευταίο φως της

σ’ έναν όρθιο ακόμα τοίχο…

Και η γραμμή πάντα στ’αραμαϊκά επέμενε:

τον ίσκιο σου όσο καλά κι αν τον γνωρίζεις

ποτέ δεν θα μπορέσεις να μετρήσεις

και μόνο στο θάνατο ίσοι επιτέλους θα βρεθείτε.

Από την ποιητική συλλογή «Στον κήπο με τις σαλαμάνδρες»

Μελάνι 2007

Τον Μάιο ο διαδικτυακός μουσικός σταθμός Radio Art φιλοξενεί την δημοσιογράφο, συγγραφέα και ποιήτρια Λίνα Στέφανου. Στην διάρκεια του ημερήσιου προγράμματος θα ακούγονται ποιήματα που διαβάζει η ίδια η ποιήτρια απο την ποιητική της συλλογή στον «κήπο με της σαλαμάνδρες».

Η Λίνα Στεφάνου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962 κι από το 1980 εργάζεται ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση και ραδιόφωνο. Το 2002 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Τσάρλυ από τις εκδόσεις Κέδρος. Το βιβλίο Στον κήπο με τις σαλαμάνδρες είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.

Στην βραδυνή ζώνη το Radio Art σε συνεργασία με τα βιβλιοπωλεία Ιανός θα μεταδώσει ζωντανά τις παρακάτω εκδηλώσεις απο τον χώρο εκδηλώσεων του Ιανού.

Ημέρα	Ώρα	Εκδήλωση
3/5	22	Ματ σε δύο υφέσεις - Μουσικό σύνολο
8/5	22	Γιώργος Καζανζής, Μουσικό σύνολο, συμμετοχή Παντελής Θαλασσινός, Ορφέας Περίδης
17/5	22	Φωτεινή Δάρρα, Τραγούδια στο Φώς, συμμετοχή Χρήστος Θηβαίος
19/5	21	Γιούλη Τσίρου, Τραγούδια του Καμπαρέ και του Μούζικαλ
22/5	22	Ειρήσθω εν παρόδω - Μουσικό σύνολο, Jazz και μουσικές του κόσμου
24/5	22	Φωτεινή Δάρρα, Τραγούδια στο Φώς, συμμετοχή Μαρία Φαραντούρη
31/5	22	Φωτεινή Δάρρα, Τραγούδια στο Φώς, συμμετοχή Δημήτρης Παπαδημητρίου

www.radioart.gr

Άρης Τσοκώνας

Το παράπονο του Οδυσσέα


Δύσκολο πράγμα να τα βγάλεις πέρα
με τόσους θεούς.
Όλο και κάποιος θα βρεθεί
να δυσαρεστηθεί και να μας κατατρέξει.
Ευεργεσία τους δεν μας αξίωσαν να δούμε,
πάντοτε όμως πριν ενεργήσουμε,
γυρεύουμε μ' αγωνία σημάδια ευνοϊκά
στις προφητείες των μαντείων.
Κι όταν πάλι μας θυμώσουν,
όταν σκοτώνουν τους συντρόφους
ή εμποδίζουν τον γυρισμό μας στην πατρίδα,
ελπίζουμε στην συμπάθεια των άλλων,
αντίπαλων θεών.



Ο Άρης Τσοκώνας γεννήθηκε το 1957 στην Κωνσταντινούπολη όπου και διδάσκει σε Λύκειο.

Από την Κινστέρνα Τεύχος Ενδέκατο

Τζεμ Εσκιτζόγλου: ένας ποιητής από τη Θράκη

Πνοές


...τις θάλασσες ποθούσα
που βγαίναν απ' τα μάτια σου.
Ανάβλυζε -καθώς-των μύρων
η ευωδιά, απ' τα γλυκά σου στήθη,
τα μύρισα θαρρώ, τα γεύτηκα κι αυτά,
καθώς ποθούσα κι άλλα...

...που είμαι ανυπόμονος μπορεί,
αφού τραυλίζεις και έρχεσαι,
στερνό μου πάθος και αν χαθείς
στης όψης τη γαλήνη,
όταν χαθείς και φύγεις,-μακριά-
βουνό να γίνεις, να καείς...
στάχτη, στη λήθη βάζεις.
-της λήθης η βάση-




Ο Τζεμ Εσκιτζόγλου είναι 33 ετών και ζει στην Κομοτηνή όπου διατηρεί ένα μαγαζί.


Από την "Ανθολογία ανέκδοτης ποίησης: Σύγχρονοι Θράκες Ποιητές" (Εκδ. Σπανίδη, Ξάνθη, 2008)