Η κεφαλή αγάλματος του Απόλλωνα που βρέθηκε στην ανασκαφή στους Φιλίππους. Ένας τόπος που υπάρχει σχεδόν σε όλα τα "βορειοελλαδίτικα" βιβλία μου. Τι συγκίνηση!
Παραθέτω ένα απόσπασμα από τον μονόλογο "Ο ξεχασμένος άγγελος των Φιλίππων" που παρουσιάστηκε στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων το 2015 σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη με τον Δημήτρη Κοντό στον ρόλο του λαϊκού καντινιέρη που συναντάει έναν αρχαίο αγγελιοφόρο...
*********
Πώς ν' αρχίσω να μιλώ
και μόνον σε μένα τόλμησε να μιλήσει
στη γλώσσα που σαν τη δική μας ακούγεται
αλλά οι ανάσες της
-ανάμεσα στους φθόγγους και τις συλλαβές-
ίδια με μας νοήματα θυμίζουν;
Φίλοι γίναμε με τον άνθρωπο αυτόν, βδομάδες
πάνε και καιροί, φίλοι καρδιάς και νύχτας,
της ιστορίας που θα μαρτυρήσω για ν΄ αλαφρώσω
γιατί κι εγώ-πιστέψτε με-
δεν την αντέχω.
Νύχτα πανσέληνο τον είδα πρώτη φορά,
μισόγυμνο, ξυπόλητο, με ένα σχισμένο ρούχο
-μπορεί κι ένα χιτώνα-
να έρχεται αναπάντεχα, να μου ζητάει κάτι.
Χειρονομώντας.
Σαν ξένος, σαν ικέτης, σαν πρόσφυγας-
μου φάνηκε, όμως, από κοντά
τα μάτια και τα χέρια του είχαν ποιότητα
μιαν αρχοντιά από μακριά φερμένη.
“Πώς να σε βοηθήσω, άνθρωπέ μου” τον ρώτησα
“να ειδοποιήσω κάποιον
ή να σε πάω πουθενά;”
Κι αυτός με κοίταζε βαθιά
με υγραμένα μάτια και μου 'δειξε το
κάστρο, την ακρόπολη, ύστερα το θέατρο
εδώ-το δικό μας, εδώ που μαζευόσαστε
εσείς οι διαβασμένοι και πιάνεται η μέση σας
πάνω στις πέτρες τις ζεστές κι αντί τα τζιτζίκια
ν' αφουγκράζεστε, μεταφρασμένες
οιμωγές αρέσκεστε ν' ακούτε.
(Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εκδόσεις Πατάκη-Patakis Publishers)
