Την διαβάζω χρόνια, μπορεί και να είναι από τις αγαπημένες μου συγγραφείς. Στα αγγλικά διάβασα μόνον το «Original Bliss», με εντυπωσίασε η γραφή της στα ελληνικά αλλά με ζορίζει το ελληνικό κείμενο, σαν να μην θέλει να υπακούσει στην Σκωτσέζα, ατίθαση, φεμινίστρια και υπόκωφη συγγραφέα που το περιοδικό Granta την συμπεριέλαβε δυο φορές στις λίστες των «καλύτερων νέων βρετανών συγγραφέων» το 1993 και το 2003!
Φέτος, η 42χρονη Άλισον Λουίζ Κένεντι, πήρε το βραβείο ο Costa, το πρώην Whitebread των 25.000 λιρών για το οποίο όλοι εικάζανε ότι το είχε σίγουρο. Της το χρωστούσαν; Η ιστορία ενός εγγλέζου πιλότου στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο φαίνεται έπεισε τους κριτές. Λίγες μέρες νωρίτερα κάπου-στο αχανές διαδίκτυο- κάποιος συγγραφέας ή κριτικός έλεγε ότι θα έπρεπε να πάρει το βραβείο η Κένεντυ προκειμένου να συνεχίσει να διατηρεί το προσωπικό της σάιτ όπου καταχωρίζει η ίδια κρίνοντας τις κριτικές που παίρνει σε καλές, κακές και ανόητες.
Στα ελληνικά πρωτοκυκλοφόρησε η «Αρχέγονη ευτυχία» στον Οδυσσέα, τη βρήκα στο παζάρι του βιβλίου και την πήρα κι ας είχα διαβάσει το πρωτότυπο. Με πονάει να βλέπω το ίδιο βιβλίο κάθε χρόνο στοίβα.
Ύστερα εκδόθηκαν «Οι ανεξίτηλες πράξεις» και ο «Παράδεισος» από την Εστία που δεν αγόρασε τα δικαιώματα του «Day» που μόλις βραβεύτηκε και έτσι περιμένουμε τον επόμενο γενναίο εκδότη.
Η ίδια γνωρίζει ότι δεν πουλάει πολλά αντίτυπα στη χώρα της, δεν χαιδεύει αυτιά και αναγνωστικές συνειδήσεις. Ο «Παράδεισος» είναι η πρωτοπρόσωπη αφήγηση μιας αλκοολικής, μιας απίστευτης αλκοόλας, που πίνει, το γλεντάει, το μετανιώνει αλλά υπολογίζει τον κόσμο που γυρίζει γύρω της κι ας τον αναποδογυρίζει και η ίδια με την φοβερή σκηνή όπου πάει να βοηθήσει μια γριούλα και εγκαταλείπει το καρότσι τελικά βλέποντάς το να κατρακυλάει στη μέση του δρόμου.
Η Χάνα είναι μια συνειδητοποιημένη περίπτωση πότη, η ροή της συνείδησης ταυτίζεται με το μεθυσμένο της εγώ, ζαλίζει, παρασύρει και συγκινεί το θάρρος με το οποίο διεκπεραιώνει το αλκοολίκι ακόμη κι όταν –υποτίθεται-θέλει να ξεφύγει απ’ αυτό.
Η Χάνα είναι το αντίθετο της «κλαψομούνας» αφηγήτριας, είδος πολύ διαδεδομένο και στην ελληνική γραφή. Άλλωστε η Κένεντυ ανατρέχει στη Βιρτζίνια Γουλφ και σε άλλα ανδρόγυνα του λογοτεχνικού σύμπαντος. Η γυναικεία γραφή ποσώς την αφορά, η λογοτεχνική της γλώσσα σπάει κόκκαλα. Σου πάει ή όχι.
Τελευταία δραστηριότητα της Κένεντυ ήταν να γίνει stand-up comedian. Στο Εδιμβούργο που εμφανίστηκε (στο Youtube την είδα κι εγώ και μου φάνηκε άνευρη) δεν εισέπραξε και τα χειροκροτήματα…Αλλά απέδειξε ότι ένας συγγραφέας είναι ένα σώμα-υπερ-κείμενο που μπορεί να σταθεί εκτιθέμενο απέναντι στο κοινό του.
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Κονταξάκη, Εστία 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου