Οι συγγραφείς και το κοινό

1.
Είχε έρθει τον Οκτώβριο ο Σκοτσέζος συγγραφέας Τζέιμς Μικ, καλεσμένος του Βρετανικού Συμβουλίου, να μιλήσει για τη δουλειά του. Από τα Ελληνικά Γράμματα κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του "Το λαϊκο διατάγμα της αγάπης". Μαχόμενος δημοσιογράφος της Γκάρντιαν ερχόταν από πολύμηνη παραμονή στο Αφγανιστάν και στο Γκουαντάναμο όπου είχε πάει για ρεπορτάζ. Εικοσιπέντε άτομα στην εκδήλωση, τα περισσότερα της Βρετανικής κοινότητας στην Ελλάδα. Συγγραφείς; Ο υποφαινόμενος...Την ίδια στιγμή τα πλήθη συνέρρεαν στον Σλάβοι Ζίζεκ για να ακούσουν ενδεχομένως την θεωρητική κάλυψη παγκοσμίων προβλημάτων που ο Μικ τα είχε βιώσει από πρώτο χέρι.
Πάντως τον διαβάζω τον Ζϊζεκ -για να μην παρεξηγιόμαστε- και χαίρομαι που οι νεο-διανοούμενοι της Αθήνας απέκτησαν ένα καινούργιο είδωλο στον καθρέπτη της λακανίζουσας ψυχής τους.


2.

Είδα τον Ζοζέ Σαραμάγκο στο δεύτερο επεισόδιο της σειράς "Οι κεραίες της εποχής μας" στην ΕΤ1 την προηγούμενη Τετάρτη. Σοβαρός έως σοβαροφανής, σοφός, αυτάρκης, μου θύμιζε τον Αντώνη Σαμαράκη, συγγραφείς χορτασμένοι από βραβεία και καθολική αποδοχή. Έπιασα άλλο ένα βιβλίο του Σαραμάγκο και μπορώ να το βροντοφωνάξω: δεν μου αρέσει καθόλου, βαριέμαι θανάσιμα τα συμβολιστικά, ουμανιστικά, καφκίζοντα μυθιστορήματά του. Τόσο πολύ δεν μου αρέσει που κάθε φορά αγοράζω ένα καινούργιο του βιβλίο για να επιβεβαιωθώ. Τον βάζω στην λίστα των δέκα συγγραφέων που μ' απωθούν. Οι άλλοι εννιά θα αναφερθούν εν καιρώ...

3.

Πήγα στο Μέγαρο Μουσικής για να ακούσω τον Μισέλ Ουελμπέκ. Με συγκίνησε. Τραύλιζε, φοβόταν, αποτραβιόταν, δυσανασχετούσε με την παρουσίαση. Άφηνε κενά στις απαντήσεις, ξεχνούσε να απαντήσει. Δεν ξέρω αν έφταιγε ο πιθανολογούμενος αλκοολισμός του. Το ερώτημα παραμένει, τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι; Γιατί δεν καθόταν στο μικρό χωριό, στην Ιρλανδία όπου μένει εδώ και χρόνια;
Το θέμα προβολής και δημόσιου προφίλ των συγγραφέων είναι άλυτο. Τίποτε όμως δεν με εμπόδισε να συνεχίσω να θεωρώ τον Ουελμπέκ έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του αιώνα μας.

4.

Χθες βράδυ, Δευτέρα, ο Ηλίας Ψινάκης στον Αρίωνα, στα μουσικά βραβεία του ΑΝΤ1, τραγούδησε σε ένα σκετσάκι, γελοιοποιώντας το ραπ. Παραπατώντας, με ηδονική χαρά, παίνεψε έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της χώρας μας (δικά του τα λόγια) που του έγραψε τους στίχους: Τον Μάνο Ελευθερίου.