Η χρήση ενός ήρωα δεν συνεπάγεται την υιοθέτηση εκ μέρους του συγγραφέα και της ιδεολογίας του, ο ΜαΓιούαν στεκόταν ανάμεσα, μετέωρος, ψαχνόταν, όπως ακριβώς είναι και ο ρόλος του συγγραφέα σήμερα. Κοντά στην κοινωνία και λογο-μεταταπράτης των σκέψεων και της εποχής του.
Ο ΜακΓιούαν αναφέρθηκε στην 11/9 ομολογώντας ότι δεν άφησε ανεπηρέαστο κανέναν. Πράγματι μετά τον Σεπτέμβρη του 2001 οι τέχνες ανέλαβαν να διερμηνεύσουν το φαινόμενο και τις συνέπειές του. Φέτος ειδικά οι ταινίες του Χόλυγουντ με θέμα τον πόλεμο στο Ιράκ είναι περισσότερες από ποτέ κι ας μην κόβουνε τα αναμενόμενα εισιτήρια. Το θέατρο επίσης. Η αμερικάνικη λογοτεχνία πρωτίστως. Και ποιος δεν έγραψε γύρω από αυτό ή αναφερόμενος!
Στην Αθήνα ο κινηματογράφος, οι εικαστικές τέχνες έχουν αποτυπώσει αρκετά την τάση, το ίδιο και το θέατρο. Τουλάχιστον πέντε παραστάσεις αυτή την στιγμή αναφέρονται σε θέματα τρομοκρατίας, μετανάστευσης, πολιτικών προσφύγων.
Η λογοτεχνία μάλλον δίστασε. Προσωπικά-για να ευλογήσουμε τα μπλογκογένια μας-το μυθιστόρημά "Αλούζα, χίλιοι και ένας εραστές" εκπροσωπούσε την νέα αυτή Αθήνα, των ξένων, των οριενταλιστών, των νεο-διανοούμενων, μιλούσε για τα καινούργια στέκια του Κεραμεικού και Γκάζι προτού πάρουν αυτήν την mainstream φόρα.
Η
"Αλούζα" κυκλοφόρησε Μάιο 2005, παραδόθηκε στον εκδότη φθινόπωρο 2004 και γραφόταν από τις αρχες του 2002 σύμφωνα με τα ημερολόγια του βιβλίου που κρατούσα. Ο δικός μου ανατολισμός βέβαια είναι και απόρροια μιας προσωπικής περιπλάνησης στην ανατολή εδώ και είκοσι χρόνια έως και προσωπικής εμπλοκής.Χαίρομαι πάντως που το μυθιστόρημα δικαιώνεται στις προβλέψεις του. Φυσικά αν έβγαινε αυτή την στιγμή η πρόσληψή του θα ήταν πιο εύκολη και η πορεία του ακόμη πιο εμπορική.
Για το τι γράφτηκε για την Αλούζα σας παραπέμπω στις σελίδες της:
http://www.serrelib.gr/grigoriadis/alouza.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου