Οι περιοδείες συγγραφέων είναι άραγε ξεπερασμένες;

Οι αναγνώσεις και οι παρουσιάσεις των συγγραφέων που κάποτε ήταν άκρως απαραίτητες μάλλον αντικαθίστανται με άλλες μορφές διαδυκτιακής επικοινωνίας Η Teresa Méndez γράφει στην Christian Science Monitor ότι παλιά η περιοδεία των συγγραφέων τους έφερνε σε επαφή με το κοινό, υπέγραφαν αντίτυπα αλλά και πολλές φορές δεν συναντούσαν καθόλου αναγνώστες! Όμως τα τελευταία πέντε χρόνια, λένε οι παρατηρητές, η παραδοσιακή περιοδεία του συγγραφέα για την προώθηση του βιβλίου του, φθίνει, στην Αμερική τουλάχιστον. Όλο και πιο λίγοι συγγραφείς στέλνονται σε βιβλιοπωλεία αφού τώρα πια μπορεί να οργανωθεί μια ζωντανή παρουσίαση και να μεταδοθεί ταυτόχρονα σε πολλά βιβλιοπωλεία μαζί ή ακόμη και να σταλθεί ένα βίντεο με τον συγγραφέα, μια μικρή δηλαδή εκπομπή που θα προβάλλεται σε χώρους βιβλιοφιλικούς. Τώρα πια δεν υπάρχει συγγραφέας στο εξωτερικό που να μην έχει πολλαπλή παρουσία όταν βγάζει ένα καινούργιο βιβλίο. Έλάχιστα είναι τα βιβλία που δεν έχουν κάποια παρουσία στο διαδίκτυο με Podcasts, film tours, blog tours, book videos, book trailers. Σίγουρα πρόκειται για μια καινούργια εμπειρία και να δούμε αν θα αντικαταστήσει την ζωντάνεια της επαφής κοινού με συγγραφέα. Ο Ίαν ΜακΓιουάν δεν βγήκε περιοδεία με το τελευταίο του βιβλίο «Ακτή Τσέσιλ», αντιθέτως προβλήθηκε μία ταινία μικρού μήκους σε 54 πόλεις της Αμερικής. Μερικοί συγγραφείς είναι καλοί στην παρουσία μέσα στο βίντεο κάποιοι άλλοι «δεν γράφουν» και ίσως είναι χειρότερο να προωθούν την εικονική τους υπόσταση. Πάντως πέρασε η εποχή που ο Τσαρλς Ντίκενς ανάμεσα στα 1853 και 1870 παρουσίασε το βιβλίο του σε περισσότερες από 400 πόλεις στην Αμερική και στην Ευρώπη. Στα δικά μας τώρα: μερικοί συγγραφείς περιοδεύουν ασταμάτητα, κάποιοι λιγότερο, διοργανώνονται πάρτυ, συναυλίες, με άλλα λόγια γίνεται προσπάθεια να ξεφύγει η κλασική παρουσίαση από την απλή ανάγνωση. Θυμάμαι ότι το 1996, το μυθιστόρημα «Ο Χορευτής στον Ελαιώνα» παρουσιάστηκε στο κλαμπ ΡΟΔΟΝ, με συνοδεία ενός τρίλεπτου βίντεο-κλιπ αρκετά «επαναστατικό» για την εποχή του. Και τώρα με τους blog «Χάρτες» μήπως το ίδιο δεν γίνεται; Αυτό που δεν γίνεται όμως είναι αν ένα βιβλίο δεν αξίζει δεν σώζεται με τίποτε. Και ας μην ξεχνάμε ότι το «στόμα με στόμα» είναι η σημαντικότερη εκπομπή ανθρώπινου λόγου. Δείτε το video clip του 1996: http://www.serrelib.gr/grigoriadis/horeftis.htm