Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

Τηλεοπτική κακοκαιρία

Καημένη χώρα. Πάγωσες; Πώς αντέχεις αυτό το δράμα Μείον δύο βαθμοί! Σφοδρή διήμερη κακοκαιρία...
Άδειασαν οι δρόμοι, μαζεύτηκαν στα χρεωμένα σπιτικά τους οι νοικοκυραίοι παραγγέλλοντας διπλές πίτσες, να αντέξουν το φοβερό αποκλεισμό, την Σιβηρία της εικόνας.
Το χιόνι της τηλεόρασης.
Εκεί μέσα είναι η κακοκαιρία.
Σε εκείνα τα παράθυρα θολώνει το τζάμι και ο νους.
Εκεί μέσα χιονίζει και βρωμίζει και λασπώνει και οι άλλοι κάθονται στα σπίτια τους αντί να βγούνε να αναπνεύσουν τον πιο δροσερό και καθαρό αέρα που φύσηξε ποτέ φέτος. Να μην μαζεύονται από τους δρόμους, να χαίρονται τους χιονάνθρωπους.

Σαν μαλάκια, σαν μαδημένα κοτόπουλα οι Έλληνες αναλογίζονται πώς σε αυτήν την θεόπνευστη χώρα τόλμησε να χιονίσει. Αφού δεν διέπραξαν την ύβρι την Σκανδιναβών, των Ρώσων, των υποβαθμισμένων καιρικά λαών, γιατί τιμωρούνται έτσι;

Τι έχουν να ξεχάσουν; Τι έχουν να θυμηθούν πια...

1 σχόλιο:

  1. "o τόπος έχει αλλάξει και δεν είναι πια,δεν είναι πια πρωί,βορράς να φεύγουν, όσοι μονάχα εμποδισμένοι και νυχτερινοί.
    δάσος κλειδώνεται,παγίδα σκοτεινή,τι σκοτεινό ανατρίχιασμα,στους λάκκους,σημάδια που άλλοτε μικρός περιηγητής,
    δαμάσκο ξέφτι,αργυρή κλωστή,παρέκει θρόισμα τελειώνει τ'ακριβά του ρούχα
    και σαν τροχιά λαμπρού φονιά,τυφλώνοντας,πίσω απ'τα δέντρα ολοένα βασιλεύει,ο ίσκιος που ζυγίστηκε ψηλά,φεγγάρι σκίζοντας τρελά-τρελό φεγγάρι"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ένα αφήγημα για την 25η Μαρτίου

Θεόδωρος Γρηγοριάδης "25 Μαρτίου 1967". Ενώνουν πάλι τις δυο μεγάλες τάξεις. Ανοίγει η μεσαία πόρτα διάπλατα, αυτή που χωρίζει την...