Ένα παράξενο έθιμο
«Στο δρόμο μού εξήγησε ότι μετά το πανηγύρι επακολουθούσε παρέλαση ειδικά για τη μέρα αυτή. Η παρέλαση ήταν ένα παλιό έθιμο, μια δύσκολη λέξη με τοπική ηχολαλιά το απέδιδε αλλά δεν τη θυμάμαι. Μικρά παιδιά κατηφόριζαν προς την πλατεία χαρούμενα και λέγανε τη λέξη αυτή.
Το έθιμο ήταν κάπως έτσι (όπως μου το περιέγραψε ο ξάδελφος τη στιγμή που κατεβαίναμε) : νέοι άνδρες από δεκαοκτώ έως σαράντα το πολύ χρονών τρέχουν κατά μήκος του δρόμου μισόγυμνοι, απευθύνοντας πειράγματα στο συγκεντρωμένο πλήθος. Ρώτησα από πότε κρατούσε η εκδήλωση αυτή και η απάντηση ήταν έτσι τη βρήκαμε.
Εμφανίστηκαν οι πρώτοι άνδρες της πομπής. Είχαν τα πρόσωπά τους βαμμένα με σκούρα χρώματα και έτσι διατηρούσαν κάπως την ανωνυμία τους από τους οικείους θεατές. Ήταν σχεδόν γυμνοί, ίσως κάποιο μικρό πανί στα σκέλια τους, και έφεραν πολλά κλαδιά στη μέση τους. Στα χέρια κρατούσαν γεωργικά εργαλεία, τσάπες, φτυάρια και άλλα, τα σήκωναν ψηλά και ανέκραζαν. Πείραζαν τις γυναίκες και κουνούσαν προκλητικά τους γοφούς τους»
(Σελ. 152, μιλάει ο δάσκαλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου