ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ
Miss Partales!
«Μ’ ανάγκασαν να είμαι ένα καρναβάλι. Την Καθαρή Δευτέρα στο χωριό έκαναν παρέλαση τα γκουλιάρια, έτσι τα λέγαμε. Έβγαιναν οι αρσενικοί κι έτρεχαν γυμνοί, με τις τσάπες και τις τσουγκράνες στα χέρια. Εγώ καθόμουν απ’ έξω, με τα κορίτσια και τις γυναίκες. Τσίριζαν και γελούσαν με τους ξεβράκωτους. Εγώ έκλαιγα τις Απόκριες, γιατί όλο τον χρόνο ήμουν καρνάβαλος. Θυμάμαι, μια φορά ντύθηκα με αντρικά ρούχα και πήγαμε ντυμένες εγώ, η Αλόη κι η Φρειδερίκη σε κάτι γείτονες. Αμέσως με κατάλαβαν πέθαναν από τα γέλια. Δε τους ξεγέλασα. Αχ, τώρα γελάω κι εγώ…
Με ανάγκασαν να είμαι κορίτσι. Δεν είχα γεννηθεί κοπέλα, μα την Παναγιά, believe me, ήμουν δεκατέσσερα και έβλεπα mixed όνειρα. Έκανα έρωτα με κορίτσια που ντύθηκαν αγόρια. Μπέρδευα τα sex. Μια νύχτα ξικατ’ρήθ’κα, πήγα να αλλάξω βρακί, το λέρωνα συνέχεια…να το κλάμα εγώ».
(Σελ. 440: μιλάει το «Παρτάλι»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου