έβρεχε όλη νύχτα, πολλή βροχή
την είχα πεθυμήσει
τα ρέματα έχασκαν, διαβρωμένες μνήμες στις πλαγιές τους
κοιμόμουν στο παλιό μου σπίτι, τριγύρω το βουνό μια άγρια αγκαλιά
από το παράθυρο το ίδιο ντουβάρι, σαπισμένο, λασπωμένος ο κήπος, οι φλαμουριές ξεγυμνώθηκαν
μαζέψαμε τις γλάστρες μέσα για τον βαρύ χειμώνα, σκουπίσαμε τα τελευταία λασπωμένα φύλλα
2.
μεσημέρι πήγα σε μια εξαδέλφη μου, νέα γυναίκα χρόνια τώρα καθηλωμένη σε μια κουζίνα
και μου διάβασε το φλυτζάνι
στο σπίτι της δεν είχε ούτε ένα βιβλίο κι όμως ήξερε καλά γράμματα
3.
σε διάβασε
σε βρήκε
αρχικό και τελικό μαζί
βιάζομαι να γυρίσω να συμπληρώσω τα ενδιάμεσα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Against Autofiction: Two Paths for the Internet Novel
By Conor Truax SPIKE 28 October 2024 Πολύ ενδιαφέρον άρθρο πάνω στο μυθιστόρημα στο διαδίκτυο, την αφήγηση, την αυτομυθοπλασία. https://s...
-
Επιμέλεια στήλης Φανή Χατζή Κάθε εβδομάδα ένας συγγραφέας απαντά σε 15 ερωτήσεις. 1. Γιατί γράφετε; Δεν γινόταν αλλιώς. Ξεκίνησα να γράφω απ...
-
17 March 2024 - Sunday AI and literary translation (cont'd) | Prix Jean d'Ormesson longlist AI and literary translation (...
-
Η Le Figaro ζητάει από τους αναγνώστες της να ψηφίσουν το καλύτερο γαλλικό και το καλύτερο ξένο μυθιστόρημα της δεκαετίας. ΓΑΛΛΙΚΟ : Quel es...
Ανατριχιάζω στην ιδέα
ΑπάντησηΔιαγραφήπου ελοχεύει πίσω απο το ποιητικό κείμενο
....
Τι όμορφο και λιτό, θα μπορόύσε να είναι ένα γλυπτό που υψώνεται στο χώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι λεπτό και ευαίσθητο, όχι από "βαρύ" υλικό.
Πολλά συναισθήματα μαζεμένα σε μικρό χώρο και περίτεχνα βαλμένα.