Όταν το απόλυτο μεσογειακό φως έπεσε πάνω στον γύρω μου κόσμο, μπόρεσα να δω πως ήταν υπέροχα όμορφο ΄ όταν όμως με άγγιξε, ένιωσα πως ήταν εχθρικό. Έμοιαζε να διαβρώνει, όχι να εξαγνίζει. Ήταν σαν να βρισκόμουν στην αρχή μιας ανάκρισης κάτω από προβολείς, ήδη μπορούσα να δω το τραπέζι με τα λουριά από το άνοιγμα της πόρτας, ήδη ο παλιός εαυτός μου ήξερε πως δεν θα αντιστεκόταν. Λίγο ο τρόμος, το ξεγύμνωμα έως την ουσία του έρωτα, γιατί ένιωθα ολοκληρωτικά και για πάντα ερωτευμένος με το ελληνικό τοπίο από τη στιγμή που έφτασα.
Τζων Φώουλς, ¨Ο Μάγος" , σελ. 56
Απόψε στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών στις 8 μμ
Αυτό το βιβλίο με απογοήτευσε (σε αντίθεση με τον «Συλλέκτη» του ίδιου συγγραφέα). Ο Φώουλς χτίζει ένα περίεργο, τεράστιο, εκτυφλωτικό οικοδόμημα, μόνο και μόνο για να το δει ο αναγνώστης να καταρρίπτεται α-νοήτως στο τέλος του μυθιστορήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτο το βιβλίο με γοήτευσε για μένα λειτούργησε μαζί με την αισθηματική αγωγή του φλωμπέρ ως μυθιστόρημα μαθητείας και εφηβικής μου αφύπνισης περί τη λογοτεχνία (πώς περνούν τα χρόνια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη λογοτεχνία και μεγάλος συγγραφέας. Δεν ξέρω την ελληνική του μετάφραση, αλλά το πρωτότυπο είναι ένα ψυχολογικό, ιστορικό και υπαρξιακό κομψοτέχνημα, που σε ρουφά και το ρουφάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έπρεπε να διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία.
Θέλουμε καινούργιο ποστ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές μου θείες και ανιψιές, πασχαλιώτικα γιατί δεν βγαίνετε στη φύση να αναστατωθείτε λιγάκι;
ΑπάντησηΔιαγραφή