Ένα λεωφορείο χωρίς πόθο

texte français Wajdi Mouawad adaptation Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczynski et Wajdi Mouawad dramaturgie Piotr Gruszczynski lumière Felice Ross décors & costumes Malgorzata Szczesniak musique Pawel Mykietyn vidéo Denis Guéguin avec Isabelle Huppert Blanche DuBois Andrzej Chyra Stanley Kowalski Yann Collette Mitch Renate Jett Eunice Cristián Soto Un jeune homme Florence Thomassin Stella production Odéon-Théâtre de l’Europe, Nowy Teatr – Varsovie, Grand théâtre du Luxembourg, De Koninklijke

Ένα λεωφορείο χωρίς πόθο

Εκείνη την λατρεύω, ειδικά ως Μαντάμ Μποβαρύ και Δασκάλα του πιάνου. Στο Λεωφορείο, όμως, δεν με ξετρέλανε ως Μπλανς Ντυμπουά. Ήταν εκεί, την έβλεπες, έδινε μικρά ρεσιτάλ κι αυτό είναι το πρόβλημα, ο ηθοποιός που αγαπάμε να μην ξεπερνάει τον ρόλο του.

Η παράσταση στυλίστικη, άψογα οργανωμένη αλλά άψυχη. Αυτό συμβαίνει πια στα μεταμοντέρνα ανεβάσματα. Τα ψηφιακά και τεχνολογικά τρικ είναι αναμενόμενα και όταν τα έχεις ξαναδεί (φτάνει πια το μικρόφωνο, το βίντεο που ακολουθεί τον ηθοποιό στην σκηνή) βυθίζεσαι στις σκέψεις σου. Σε αντίθεση με τους Δαίμονες όπου η πλήρης απουσία τεχνικών βοηθημάτων σε στρέφει στο λόγο, στον ηθοποιό, στο παίξιμο. Ο ναρκισσισμός τέτοιων παραστάσεων εξαντλείται επί σκηνής και εξαντλεί και τους θεατές ενίοτε. Όχι όλους: στο τέλος όλοι χειροκροτούν ενθουσιασμένοι, μαζί τους κι εγώ. Για το χατίρι της και μόνο. της ιζαμπέλ Υπέρ.