Το ευχαριστήθηκα
τελικά. Ύπουλο, με ηρωίδα και πλοκή που
θυμίζει το “Άμστενταμ” και τον “Αθώο”,
δεν είναι ωστόσο μια απλή πρακτορική
ιστορία. Στράτευση λογοτεχνών στην
υπηρεσία του κράτους, παρασκήνια,
αβεβαιότητες στον χώρο του βιβλίου,
διακειμενικές αναφορές στα λογοτεχνικά
δρώμενα της Αγγλίας ειδικά την δεκαετία
του εβδομήντα όταν αρχίζει η μυθοπλασία
να κατασκευάζει τη δική της κοινωνική
μεταφορά, όλα αυτά και πολλά άλλα είναι
η “Υπόθεση ζάχαρη”.
Όσο για το μεγάλο
μυστικό του τέλους: χμ... για δείτε τον
“Χορευτή στον ελαιώνα” (1996) πώς χτίζεται
το πρώτο γυναικείο πρόσωπο και ποιος
αληθινά μιλάει. (Ξέρω, θα πει πάλι η
διορθώτριά μου να αφήσω κάτι και για
τους μελλοντικούς μελετητές αλλά ...
“θέλει ο συγγραφέας να χαρεί αλλά η
χαρά δεν τον αφήνει...”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου