Θεόδωρος Γρηγοριάδης/ Theodoros Grigoriadis: Ζωή μεθόρια.

Μια παρουσίαση του βιβλίου από τον Νίκο Μουρατίδη. στον δημοφιλή του ιστιότοπο.

Η εικοσιπεντάχρονη Ζωή από την Θεσσαλονίκη, πτυχιούχος αγγλικής φιλολογίας, ξεκινάει μια καινούργια ζωή με τον διορισμό της σε ένα μακρινό γυμνάσιο του νομού Έβρου. Αυτό, όμως, που φοβάται περισσότερο μοιάζει να επαναλαμβάνεται σαν κακή φάρσα: οι λιγοστοί άντρες, που εμπλέκονται μαζί της, δεν έχουν καλό τέλος. Τι θα κάνει; Θα μπορέσει να προστατέψει τον Γιάννη;

Στο καινούργιο της περιβάλλον, στην Ορεστιάδα, η Ζωή πρέπει να αναμετρηθεί με την καινούργια της ιδιότητα αλλά και με την ασυμβίβαστη φοιτήτρια της μεταπολίτευσης που εξακολουθεί να έρχεται σε ρήξη με όσους προσπαθούν να την προσαρμόσουν στα δικά τους μέτρα. Η Ζωή είναι ο χαρακτήρας μια νέας γυναίκας που, πάνω στις αλλαγές της δεκαετίας του ογδόντα, παλεύει να αυτονομηθεί, να διεκδικήσει ένα νέο δραστικό ρόλο και να ξεριζώσει το κακορίζικο που φώλιασε μέσα της και την βυθίζει σε σκοτεινά νερά.

Το υπέροχο καινούργιο μυθιστόρημα του Θόδωρου Γρηγοριάδη, που διατηρεί μια ανεπιτήδευτη αθωότητα και φρεσκάδα, μέσα από τραγικές και ευτράπελες καταστάσεις, προσπαθεί να καταγράψει και το καινούργιο πολιτικό τοπίο της χώρας που αλλάζει σημαντικά τη δεκαετία του ογδόντα. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο μουσικές και πάρτι στις τελευταίες ντίσκο, εικόνες πόλης και επαρχίας, γοητευτικά ταξίδια και προσωπικές αναζητήσεις.

Το «ζωή μεθόρια» είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα που θα διαβαστεί με μεγάλο ενδιαφέρον. Είμαι σίγουρος.

Τον Θόδωρο τον γνωρίζω από παλιά, και είναι μεγάλη μου χαρά να του αφιερώσω ένα άρθρο, και γιατί γράφει εξαιρετικά αλλά και γιατί είναι ένα θαυμάσιο παιδί. Τον πήρα και τηλέφωνο για να μου λύσει κάποιες απορίες μου.

Γιατί κάποια απ’ τα βιβλία σου έχουν απόσταση 2-3 χρόνια;

Τόσος είναι ο χρόνος που χρειάζομαι για να δουλέψω ένα βιβλίο, πρώτη γραφή, διορθώσεις, ξαναγράψιμο κλπ Επίσης είναι και μία σωστή χρονική απόσταση για να αφομοιωθεί στην συνείδηση των αναγνωστών, να προλάβει να συζητηθεί.

Τα εξώφυλλα των βιβλίων σου τα επιμελείσαι ο ίδιος; Γιατί το νέο εξώφυλλο είναι τρίπτυχο, και τι σημαίνει το κόκκινο;

Πάντα έχω άποψη για το εξώφυλλο. Εδώ αναζήτησα φωτογραφίες εικαστικών φωτογράφων. Το τρίπτυχο αντιστοιχεί στις φάσεις και τις μεθοριακές στιγμές της ηρωίδας. Το κόκκινο είναι το πάθος που υποβόσκει παντού και υπήρχε στην αρχική φωτογραφία ως σύνθεση. Γενικά είναι ένα αινιγματικό εξώφυλλο που γίνεται πιο κατανοητό όσο διαβάζεις και το βιβλίο.

Τι σε έλκει σε ένα βιβλίο για να το διαβάσεις;

Ο συγγραφέας του αν βρίσκεται ήδη μέσα στις αναγνωστικές επιλογές μου. Κάποιες πρώτες κριτικές από κριτικούς που βασίζομαι. Από το “στόμα με στόμα” ορισμένων φίλων. Καμιά φορά εγγύηση είναι ο εκδότης. Ποτέ δεν αγοράζω βιβλίο από το εξώφυλλο, το θεωρώ ανωριμότητα. Και ποτέ δεν αγοράζω βιβλίο επειδή η προσωπική ζωή του συγγραφέα- μέσω των social media– είναι ένα καθημερινό “big brother”.

Εσύ πως δουλεύεις. Βρίσκεις πρώτα την ιστορία, μετά αρχίζεις το γράψιμο και στο τέλος βάζεις τον τίτλο;

Κάθε βιβλίο έχει τον χρόνο και τον τρόπο του. Μια αρχική παλιά σημείωση ζωντανεύει, γίνεται ιδέα, πρώτη παράγραφος, σχεδιασμός ηρώων και πλοκής, απόπειρα γραφής του πρώτου κεφαλαίου. Είναι αρκετά πολύπλοκο αλλά γοητευτικό το γράψιμο. Ο τίτλος στη “Ζωή μεθόρια” ήταν ο αρχικός και καθοριστικός για τη δράση. Επίσης είναι σημαντικό να βάζεις στο νου ποιος θα σε διαβάσει: αυτός λέγεται “ο ιδανικός αναγνώστης”. Αν είναι ένας γνωστός σου με ανεβασμένα αναγνωστικά στάνταρντ τότε επιδρά υπόγεια.

Επίσης Νίκο μου θέλω να σε ευχαριστήσω δημόσια για την αγάπη σου στα βιβλία μου όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα ξεχάσω, πρωτάρης με τον “Ναύτη” το 1993, τότε που έκανες το σήριαλ «Μάνα είναι μόνο μία», η Μαίρη Χρονοπούλου, μέσα στο σήριαλ, διάβαζε τον “Ναύτη” και τον έδινε και σε μια φίλη της να το διαβάσει!

Ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης γεννήθηκε το 1956 στο Παλαιοχώρι Παγγαίου Καβάλας. Σπούδασε Αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, δίδαξε αγγλικά στη δημόσια εκπαίδευση και συνεργάστηκε με τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών οργανώνοντας λογοτεχνικά σεμινάρια. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Κρυμμένοι άνθρωποι”, κυκλοφόρησε το 1990 και έκτοτε έχουν εκδοθεί δέκα μυθιστορήματα, δύο συλλογές διηγημάτων και μία νουβέλα. Το “Παρτάλι” μεταφράστηκε στα γαλλικά και ανέβηκε ως θεατρικός μονόλογος στο Φεστιβάλ Αθηνών και η νουβέλα “Δεύτερη γέννα” στο Φεστιβάλ Φιλίππων. Τα βιβλία του είναι: «Κρυμμένοι άνθρωποι» (1990) «Ο αρχαίος φαλλός» (1991), «Ο Ναύτης» (1993), «Ο χορευτής στον ελαιώνα» (1996), «Τα νερά της Χερσονήσου» (1998) , «Το Παρτάλι» (2001), «Έξω από το σώμα» (2003), «Αλούζα, Χίλιοι και ένας εραστές» (2005), «Χάρτες» (2007), “Δεύτερη γέννα (2009), “Ο παλαιστής και ο δερβίσης” (2010), “Το μυστικό της Έλλης” (2012) και “Ζωή μεθόρια” (2015).