Καθημερινή: Τα βιβλία της χρονιάς

Στην Κυριακάτικη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στο αφιέρωμα «βιβλίο» της 2.12.07 με τον τίτλο «Τα άνθη της χρονιάς», παρουσιάστηκαν επιλεγμένα βιβλία κάθε κατηγορίας που εκδόθηκαν το 2007. Εμείς παρουσιάζουμε την «Ελληνική Πεζογραφία» που επιμελήθηκαν η Ελισάβετ Κοτζιά και η Τιτίκα Δημητρούλια. Οι 15 συγγραφείς τα βιβλία των οποίων παρουσιάστηκαν είναι οι:
Τάκης Θεοδωρόπουλος, Νίκος Θέμελης, Αριστείδης Αντονάς, Μιχάλης Μοδινός, Δημήτρης Σωτάκης, Φώτης Θαλασσινός, Δημήτρης Μαμαλούκας, Λευτέρης Μαυρόπουλος, Κωστής Γκιμοσούλης, Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Κώστας Ακρίβος, Σώτη Τριανταφύλλου, Μιχάλης Γκανάς, Στρατής Χαβιαράς.

Στο δικό μας, blog, επιλέγουμε το κείμενο της Τιτίκας Δημητρούλια για τους «Χάρτες»:

«Μικρές ερωτικές ιστορίες»

Σύντομα διηγήματα, κουκκίδες στο χάρτη της σύγχρονης ζωής, της σημερινής Ελλάδας, εντός και εκτός συνόρων, πραγματικών και νοητών. Ο Θόδωρος Γρηγοριάδης καταγράφει εβδομήντα στιγμές, εβδομήντα ζωές συμπυκνωμένες σε εμπειρίες φανερά και μη αποκαλυπτικές όσον αφορά τον εαυτό, τον άλλον, τον κόσμο, το σήμερα και το αύριο. Κι αυτή η πύκνωση μοιάζει να του ταιριάζει, να τον αφήνει να δουλέψει όχι μόνο την τεχνική της κορύφωσης, όσο και την ίδια του τη γλώσσα: πάει τη ματιά του σε βάθος, ενώ ο χάρτης απλώνεται και ανοίγει.

Καθαρά διηγηματικά, τα κείμενα δημιουργούν ωστόσο στη διαπλοκή τους μια διάρκεια και μια εξέλιξη: ο Μάρκος και ο Κλέωνας, που επανέρχονται, αφηγητές φανεροί και καλυμμένοι, το μουγγό παιδί που μιλάει, το πλαίσιο που δεν ορίζεται από τη γεωγραφία, αλλά από το πάθος και το λάθος. Είναι ιστορίες ερωτικές, ιστορίες σχέσεων ανάμεσα σε ανθρώπους ταιριαστούς και αταίριαστους, σε περιστάσεις κατάλληλες και μη, με την μοίρα να καραδοκεί κρατώντας συντροφιά στον κοινωνικό έλεγχο, εσωτερικευμένο και αρνημένο, στα απωθημένα, στις ενοχές και στις ανομολόγητες επιθυμίες. Τα πρόσωπα των ιστοριών του κινούνται στα όρια της αυτοβουλίας, καθώς οι ζωές του καθορίζονται λίγο από τους ίδιους, λίγο από μια ευφάνταστη ειμαρμένη, μπορεί και από ένα δορυφορικό πιάτο απλώς, μια ξαφνική νεροποντή ή και ον ελεύθερο στίχο, που αποδεικνύεται θανατηφόρος. Καίριος στη ματιά του και στο λόγο του, ο Γρηγοριάδης καταγράφει τον πόθο και το φόβο, το σπαραγμό και το σκεπτικισμό, το αληθινό και το ψεύτικο, τη λύπη και την παραφορά στον καθρέπτη της καθημερινότητάς μας.