Λογοτεχνική εξιλέωση

Σχεδίαζα από καιρό να δω την «Εξιλέωση». Τον Μακ Γιούαν τον διαβάζω από το πρώτο του βιβλίο κι ας μην τον άντεξα στο «Σάββατο» και στην «Ακτή». ΄Εχω όλα τα βιβλία του και στο πρωτότυπο. Ήδη φέτος τον Νοέμβριο στις Σέρρες με την ομάδα ανάγνωσης κάναμε στα λογοτεχνικά σεμινάρια μια παρουσίαση της «Εξιλέωσης». Ο ΜακΓιούαν προσφέρεται για τον κινηματογράφο , ας μην ξεχνάμε ότι είχε γράψει κατά καιρούς σενάρια, όπως την «Κοιλιά του αρχιτέκτονα» και τον «Καλό γιο» με τον Μακώλι Κάλκιν τον πιτσιρικά που έμεινε μόνος στο σπίτι…

Κάπως έτσι ήξερα απέξω το μυθιστόρημα κι έτσι βρέθηκα να βλέπω την ταινία μέσα από το κείμενο. Ούτε ένα λεπτό δεν αισθάνθηκα ότι δεν έβλεπα την μεταφορά του βιβλίου από τον Κρίστοφερ Χάμπτον. Ακόμη και τα τέσσερα μέρη του μυθιστορήματος ξεχώρισαν, οι παλινδρομικές αφηγήσεις κρατήθηκαν.

Η «Εξιλέωση» είναι η απόλυτη «λογοτεχνική ταινία» με την καλή και την κακή έννοια. Κινηματογραφήθηκε θεσπέσια, ετοιμάστηκε για βραβεία και ένα ευαίσθητο κινηματογραφόφιλο κοινό. Ήμουν σε αναμμένα κάρβουνα δυο ώρες. Κάπως έτσι αισθανόμουν παλιά με τις ταινίες του Κισλόφσκι, έφευγα στο τέλος, μην καταρρεύσω.

Όλο αυτό το διάστημα σιχάθηκα το hype γύρω από το έργο. Κάθε σαλιάρα παρουσιάστρια στα ιδιωτικά κανάλια και αρκετοί τραυλοί κοσμικοί στις ειδήσεις παίνευαν το θεϊκό κορμί της Κίρα Νάιτλι και την «ατμόσφαιρα» του έργου. Λόγια κλισέ, δυστυχώς η ταινία αποτελεί το κινηματογραφικό άλλοθι ανθρώπων που κατά βάθος αδιαφορούν για το σινεμά ως τέχνη. Διαφορετικά θα λέγανε ότι στηριζόταν στο ομώνυμο μυθιστόρημα. Αλλά πώς να ψελλίσει κάθε αδιάβαστη/ος το όνομα «Ίαν ΜακΓιούαν»; Σφηνάκι θυμίζει…

Στο τέλος η Βρυώνη-Ρεντγκρέιβ ενώνει συνταρακτικά το σινεμά με την λογοτεχνία. Σίγουρα τα είδαμε και στις «Ώρες» όμως εδώ η ταινία δεν είναι της Νάιτλι, είναι της Βρυώνης. Τόσο ως μικρή όσο και ως νοσοκόμα αυτή σέρνει τον σταυρό με έναν σχεδιασμένο «αρνητικό» χαρακτήρα. Τολμώ να πω η Κίρα ήταν προβλέψιμη και ο ΜακΑβόι κάπως λειψός. Ευτυχώς έκλαιγε ωραία ως άντρας.

Στους υπότιτλους η Βρυώνη αποδόθηκε Μπριόνι (στο μεταφρασμένο βιβλίο από τις εκδόσεις Νεφέλη είναι Βρυώνη, αλλά ποιος ανοίγει βιβλία…ούτε οι υποτιτλιστές…)