the DAY after

Το ιστορικό της παρουσίασης του μυθιστορήματος «DAY» της A.L.KENNEDY έχει ως εξής όσον αφορά την μετάφρασή του;

Πρώτα εμφανίζεται η δική μου παρουσίαση στα ΝΕΑ.

http://ta-nea.dolnet.gr/default.asp?pid=30&ct=19&enthDate=19072008

Στην συνέχεια η Αργυρώ Μαντόγλου γράφει στη «Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας» τη δική της κριτική:

http://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=12/09/2008&id=75452248

Ακριβώς ένα μήνα μετά για το ίδιο βιβλίο και στο ίδιο ένθετο εμφανίζεται η παρακάτω:

http://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=10/10/2008&id=45769968

Εντυπωσιακό το γεγονός της «αστυνομικής παρέμβασης» και πρωτοφανής η διπλή παρουσίαση.
Γιατί εδώ πρόκειται για κριτική της μετάφρασης όπου κάποια κάθισε και προσπάθησε να αντιπαραβάλλει λέξη-λέξη το πρωτότυπο με την μετάφραση. Ας πούμε ότι μερικά λάθη ισχύουν γραμματολογικά. Εκείνο, όμως που παντελώς είναι ανίσχυρο, είναι ότι ο μεταφραστής διάβασε ένα άλλο βιβλίο. Ποιο ακριβώς; Εκείνο που είχε η συντάκτρια στο δικό της μυαλό; Και πώς εκείνη μπήκε στο μυαλό του Άλφρεντ Ντέι και γιατί να πιστέψουμε την ίδια;
Προσωπικά είχα στα χέρια μου το πρωτότυπο αλλά το διάβασα ως «αγγλικό κείμενο». Η Κένεντι γράφει δύστροπα, δύσκολα, δεν χαρίζεται καν στους συμπατριώτες της. Χαίρει μεγάλης λογοτεχνικής εκτίμησης αλλά καθόλου αναγνωστικής. Με άλλα λόγια τα βιβλία της δυσκολεύουν ακόμη και τον εγγλέζο αναγνώστη.
Ο μεταφραστής Δημήτρης Αθηνάκης είναι νέος (μόλις το δεύτερο βιβλίο που μεταφράζει) και όλοι εμείς οι bloggers τον γνωρίζουμε από το blog του και από τις μεταφράσεις ξένων ποιημάτων καθώς και των δικών του.
Η μετάφρασή του είναι ΣΠΟΥΔΑΙΑ. Έχει τρέλα, ποίηση, οίηση, έχει δικό της ρυθμό, ιδίωμα, αναδεύει την σχιζοφρένεια του Ντέι, την ανδροπρέπεια της Κενεντικής γραφής, ενσωματώνει στίχους από ποίηση. Το κείμενο της Κένεντι μόνον έτσι μπορεί να διαβαστεί: ως μια αντίστοιχη «μεταγραφή της παράνοιας», αλλιώς δεν έχει ελπίδα-όπως και τα υπόλοιπα βιβλία της πήγαν κατευθείαν στους πάγκους της Κλαυθμώνος.
Η μετάφραση πρέπει να είναι σαν εκείνο που ο μεταφραστής πίστεψε ότι διάβασε και μπόρεσε να μας μεταβιβάσει. Και σίγουρα ένας μεταφραστής διαβάζει πιο "δημιουργικά".

Μια τέτοιου είδους παρουσίαση ΔΕΝ αφορά την λογοτεχνία παρά μόνον τις εμμονές της συντάκτριας. Όσο για τις υποδείξεις προς τον εκδοτικό οίκο ΙΝΔΙΚΤΟΣ, δείχνει απρέπεια.
Η λογοτεχνία προχωράει με καλές και κακές μεταφράσεις χρόνια τώρα. Παρ' όλα αυτά κάτι μαθαίνουμε. Με χειρουργικές επεμβάσεις πάντως όχι.
Περαστικά της.