Το σημερινό μας κατάντημα είναι η μακροχρόνια απόρροια ενός σαθρού δικομματικού και γενικότερα πολιτικού μηχανισμού, μιας απαίδευτης και απολίτιστης κοινωνίας που επένδυσε στο life style και στο επιδειξιομανή πλουτισμό. Όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, με τα ίδια πρόσωπα και τα ίδια νομοθετήματα, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Οι νέοι εξακολουθούν να βρίσκονται στο περιθώριο έχοντας κατά νου ότι το δοκιμασμένο τρίο «φακελάκι-πολιτικό μέσον-παραπαιδεία» δεν πρόκειται να εξαφανιστεί όσο εντυπωσιακές κι αν είναι οι προαγγελίες. Το όραμα μιας ενωμένης Ευρώπης έχει αρχίσει να διαλύεται μέσα σε ένα βούρκο θεσμοθετημένων απαγορεύσεων και αναρωτιέμαι αν αξίζει πια να παρακαλάμε και να προσκυνάμε μια τέτοια Ευρώπη που κατάντησε ένα γερασμένο γραφειοκρατικό τέρας.
Ο σημερινός πολιτικός λόγος, όπως ακόμη εκπέμπεται είναι σαν τις παλιές μαγνητοταινίες που φθείρονται αφήνοντας πίσω τους ένα βρυχηθμό-αν όχι ένα ασθματικό παραλήρημα. Η εξάρτηση γίνεται εθισμός, η παράδοση στους διεθνείς μηχανισμούς αποβαίνει υπόδουλη.
Μόνον αν ξαναφανταστούμε την Ελλάδα ως δημοκρατία και ως τόπο ίσως να βγει κάτι. Αυτό όμως σημαίνει προτεραιότητα στον πολιτισμό, στο ήθος και στον αλληλοσεβασμό. Να ξαναδούμε τις πόλεις μας ανθρώπινες, τις μικρές οικονομίες γειωμένες στο δυναμικό τους, την επαρχία ζωντανή και τροφοδότρα, την Αθήνα αποψιλωμένη από τα αυθαίρετα και την υστερική της τσαπατσουλιά, αποκεντρωμένη.
Χρειάζεται ένα ξεκίνημα για τις επόμενες γενιές, με νέους ευφάνταστους ανθρώπους που αναζητάνε τη φωνή τους και τη δικαίωσή τους μακριά από δημοσιοϋπαλληλικά προσόντα, αλληλοεξαρτήσεις και μικροσυμφέροντα. Μόνον αν αναλογιστούμε πιο φυσικά και πιο μεταφυσικά, αν δώσουμε χώρο σε καινούργιους ευφάνταστους ανθρώπους, άφθαρτους, χωρίς διασυνδέσεις και «ονόματα», τότε ίσως γεμίσουν οι παραλίες, οι πλατείες και η εκπληκτική μας φύση με φωνές και δημιουργικές παρέες. Μια καθαρή δημοκρατία αξίζει στον τόπο που την εμπνεύστηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου