20 χρόνια βιβλία

1990-2010

μια σύντομη ανασκόπηση

γ’

Τρία χρόνια μετά τον «Ναύτη» κυκλοφόρησε ο «Χορευτής στον ελαιώνα» (1996) στο Κέδρο. Τώρα είναι εξαντλημένο και ετοιμάζεται επανέκδοση από άλλον εκδοτικό οίκο. Διαδραματιζόταν στις Σέρρες και στις εξοχές της, ο αινιγματικός χορευτής Μύρωνας μάλλον έκλεψε καρδιές γι’ αυτό και το μυθιστόρημα αυτό παραμένει το πλέον ευπώλητο βιβλίο μου φτάνοντας τις 15.οοο αντίτυπα. Οι κριτικές ήταν εξ ίσου καλές και έπεσαν και πάλι προτάσεις για τη μεταφορά του στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη. Η παρουσίασή του έγινε στο ΡΟΔΟΝ club, στην Αθήνα, με τη μορφή ενός σύντομου βίντεο κλιπ, στη Θεσσαλονίκη οργανώθηκε στο Stretto ένα ξέφρενο πάρτι, ήταν μια εποχή που τα γλεντούσαμε τα βιβλία και οι πωλήσεις ήταν ευπρόσδεκτες αλλά όχι τόσο καθοριστικές για το προφίλ ενός συγγραφέα.

Το εξώφυλλο, η φωτογραφία ενός χορευτή το είχα βρει σε ένα καλλιτεχνικό βιβλίο του Λονδίνου, στο Σόχο. Ταίριαζε πολύ, το πρότεινα στον Κέδρο, λέγοντας ότι είναι μια καναδική έκδοση ενός λευκώματος με χορευτές, ποιος θα το πάρει είδηση. Δεν ζητήσαμε λοιπόν άδεια αναδημοσίευσης της φωτό και μετά τέσσερις μήνες εμφανίστηκε στα γραφεία του Κέδρου ο χορευτής του εξωφύλλου άφωνος πώς βρέθηκε εκεί!

Ήταν Έλληνας, είχε χορέψει στην Ελλάδα με γνωστές ομάδες και μετά αναχώρησε στην Κύπρο. Ευτυχώς δεν απαίτησε την αλλαγή εξωφύλλου αλλά αυτή η μικρή περιπέτεια έμοιαζε σχεδόν μυθιστορηματική. Λίγους μήνες μετά πολλοί φίλοι και αναγνώστες μου μιλούσαν για μια ταινία ελληνίδας σκηνοθέτριας που είχε ένα πανομοιότυπο θέμα στην ταινία που γύρισε με το βιβλίο. Μάλιστα αυτός που το επισήμανε ήταν ένας φίλος σε χορευτική ομάδα από τον οποίο είχα εμπνευσθεί εν μέρει την περιπέτεια του βιβλίου.

Ο «Χορευτής» παρουσιάστηκε και στις Σέρρες και αυτή ήταν η αφορμή να γνωρίσω τους ανθρώπους στη Δημόσια Βιβλιοθήκη και να βρεθώ εκεί λίγα χρόνια μετά διοργανώνοντας λογοτεχνικά σεμινάρια.

Δύο χρόνια μετά εκδόθηκαν τα «Νερά της Χερσονήσου» (1998), κι αυτό στον Κέδρο και τώρα εξαντλημένο για να βγει σε επανέκδοση. Το βιβλίο διαδραματιζόταν το 1906, οδοιπορικό στα Βαλκάνια και έφερε τα πάνω κάτω κυριολεκτικά σε πολλούς τομείς.

Θεωρήθηκε δύσκολο για τους αναγνώστες του «Ναύτη» και του «Χορευτή», λιγότερο εμπορικό για τον εκδότη, αμηχανία στους κριτικούς αφού δεν ακολουθούσε τους μηχανισμούς των μυθιστορημάτων εποχής. Λογοτεχνικά όμως και προσωπικά ήταν ένα κερδισμένο χαρτί, με τον καιρό προσέχτηκε περισσότερο, απέκτησε φανατικούς αναγνώστες, συμπεριλήφθηκε σε μελέτες πανεπιστημιακές. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν και προσωπικά το αγαπημένο μου κείμενο, χρόνια έρευνας, με στοιχεία από το δικό μου κόσμο, ένα μυθιστόρημα που δεν το έχω ξεπεράσει.

Τα «Νερά» ήταν μια στροφή λογοτεχνική που θα καθόριζε πια και τα υπόλοιπα βιβλία. Βασική μου αρχή: δεν θα έγραφα ποτέ ξανά το ίδιο με το προηγούμενο, όσο και αν ήταν πετυχημένο. Έτσι στα «Νερά» έχασα τους μισούς αναγνώστες αλλά κέρδισα ταξίδια σε συνέδρια κλπ. Ένας πανεπιστημιακός μου είπε ότι αυτό το βιβλίο έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να επιβιώσει από τα υπόλοιπα. Είναι σαν να λες έναν επιβάτη σε αεροπλάνο, εσύ θα σωθείς στην αναγκαστική προσγείωση και το ακούνε οι άλλοι-τα άλλα βιβλία.

(συνεχίζεται)