Η LIFO πιστή στο λογοτεχνικό πνεύμα .... των ημερών προτείνει βιβλία:
Στην ιστοσελίδα του ΝΑΚΑΣ βιβλία δημοσιεύεται μια συνέντευξη με την Σοφία Πολίτη:
ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαμένες ευκαιρίες, έρωτες που δεν χτύπησαν την πόρτα, αναμνήσεις νιότης, ιστορίες με χρέη από το παρελθόν, απώλειες, ξενιτιά, φιλίες, τρυφερά αποσπάσματα, κακοπροαίρετες πράξεις, αγαθές σκέψεις, κρυφές στιγμές. Από όλα έχουν οι 26 ιστορίες του βιβλίου σας Γιατί πρόδωσα την πατρίδα μου, από τις εκδόσεις Πατάκη. Η παλαιότερη γραπτή αφήγηση της συλλογής αυτής είναι του 1993, η νεότερη του 2018. Μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια, θα αλλάζατε κάτι στις παλαιότερες ιστορίες σας, καθώς τα χρόνια περνούν και οι κοινωνίες αλλάζουν;
Στην ιστοσελίδα του ΝΑΚΑΣ βιβλία δημοσιεύεται μια συνέντευξη με την Σοφία Πολίτη:
ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαμένες ευκαιρίες, έρωτες που δεν χτύπησαν την πόρτα, αναμνήσεις νιότης, ιστορίες με χρέη από το παρελθόν, απώλειες, ξενιτιά, φιλίες, τρυφερά αποσπάσματα, κακοπροαίρετες πράξεις, αγαθές σκέψεις, κρυφές στιγμές. Από όλα έχουν οι 26 ιστορίες του βιβλίου σας Γιατί πρόδωσα την πατρίδα μου, από τις εκδόσεις Πατάκη. Η παλαιότερη γραπτή αφήγηση της συλλογής αυτής είναι του 1993, η νεότερη του 2018. Μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια, θα αλλάζατε κάτι στις παλαιότερες ιστορίες σας, καθώς τα χρόνια περνούν και οι κοινωνίες αλλάζουν;
Ως γνωστόν οι
Λατίνοι έλεγαν “Verba volant, scripta manent” (Τα λόγια πετούν, τα
γραπτά μένουν). Κι εγώ θα συμπλήρωνα “να μένουν όπως γράφτηκαν”, καθώς
κάθε κείμενο φέρει το στίγμα και το ύφος της εποχής του. Άλλωστε εκεί
ανήκει χρονικά και στην συνέχεια-αν αντέξει-θα διαβαστεί και στις
επόμενες εποχές. Μπορεί να αλλάζουν τεχνολογικά οι εποχές αλλά οι
άνθρωποι έχουν τις ίδιες ανάγκες, ακολουθούν την ίδια φυσική ροή της
ζωής. Γεννιούνται, ερωτεύονται, γλεντάνε, πολεμάνε, υποφέρουν,
πεθαίνουν. Αυτά είναι τα βασικά μοτίβα και της μυθοπλασίας. Κάπου εκεί
ανάμεσα θα ήθελα να βρίσκονται και τα δικά μου κείμενα κι όσο αντέξουν.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
Διακρίνουμε δοκιμές γραφής, όμως, ο λόγος σας ρέει κυρίως σαν μια καλά τοποθετημένη προφορική αφήγηση. Αυτού του είδους η γραφή είναι ο τρόπος που εμπιστεύεστε ίσως περισσότερο να επικοινωνείτε με τους αναγνώστες σας;
Στα διηγήματα, ειδικά στα πρωτοπρόσωπα, κυριαρχεί ο δικός μου αφηγηματικός εαυτός ή τουλάχιστον αυτός που έχει διαμορφωθεί μέσα από το γράψιμο. Κατά βάθος είμαι ένας παραμυθάς, ένας αφηγητής της εποχής μου. Όταν ξεκινάω να γράψω θέλω να πω κάτι βγαλμένο μέσα από ανθρώπους και από ιστορίες που άκουσα ή βίωσα. Δεν ξεκινάω με λέξεις ή ιδέες, αυτά τα βρίσκω στην συνέχεια ή ενσωματώνονται ανάλογα με την ιστορία που θέλω να αφηγηθώ. Είναι μια φωνή που απευθύνεται στον αναγνώστη για να μιλήσει μαζί του και όχι για να τον προσπεράσει λογοτεχνίζονταςεπιδεικτικά.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο τίτλος της συλλογής διηγημάτων σας «Γιατί πρόδωσα την πατρίδα μου» μας βάζει στον πειρασμό να σας ρωτήσουμε: Ποια είναι η πατρίδα σας; Εσείς προδώσατε την πατρίδα σας; Κι αν ναι, με ποιον τρόπο;
Ο τίτλος προέρχεται από τον αλκοολικό αφηγητή του ομώνυμου διηγήματος που πιστεύει ότι πρόδωσε την πατρίδα του για χάρη μιας γυναίκας. Εγώ κάνω το παν να αναδείξω την πατρίδα μου μέσα από τις ιστορίες χωρίς εθνικισμούς και πολιτικολογίες. Πατρίδα είναι ο πολιτισμός, η γλώσσα μας, η λογοτεχνία, οι ιστορίες που μιλάνε για την εποχή μας. Με ενδιαφέρουν οι ρίζες μου, η καταγωγή μου όπως γράφω και στο διήγημα “Η πέτρα”, ένα ταξίδι στη γη του Πόντιου παππού μου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Από τις ιστορίες του βιβλίου σας, υπάρχει κάποια που ίσως θα θέλατε να σταθεί περισσότερο ο αναγνώστης; Υπάρχει κάποια που να θέλατε να αποτυπώσει πιο έντονα μέσα του το μήνυμά της; Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είστε συναισθηματικά δεμένος με όλα τα υπόλοιπα διηγήματα.
Η ιστορία European Refugee Tourism 'Διαδρομή δυσκολίας Α” , θεματικά και υφολογικά, δείχνει έναν προβληματισμό πάνω στο θέμα της προσφυγιάς και του ξένου και μια δική μου στροφή προς μια διαφορετική θεματολογία και γραφή. Την είχα γράψει ως μια φανταστική αφήγηση το 2015 και τώρα, στο διαδίκτυο, βλέπω να κυκλοφορούν βίντεο που προσφέρουν τη δυνατότητα στον καλοβολεμένο Ευρωπαίο να δοκιμάσει τον “τουρισμό του πρόσφυγα” αντίστροφα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτήν την περίοδο ποιο βιβλίο ή ποια βιβλία διαβάζετε; Από τη φετινή εκδοτική δραστηριότητα, υπάρχει κάποιος τίτλος βιβλίου που θα προτείνατε στους αναγνώστες μας ανεπιφύλακτα;
Διαβάζω διαχρονικά παλιά και καινούργια, άλλοτε χωρίς σειρά και άλλοτε ως κύκλους ανάγνωσης. Διαβάζω για ευχαρίστηση αλλά και ψυχαναγκαστικά γιατί έτσι έμαθα από παιδί. Θα σταθώ στις αναγνώσεις των τριών τελευταίων μηνών: Φίλιπ Ροθ “Το θέατρο του Σάμπαθ”, Εντουάρ Λουί “Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ”, Αλεξάνταρ Γκάταλιτσα “Ο Μεγάλος Πόλεμος”, Κώστας Ακρίβος “Γάλα Μαγνησίας”, Τα “Μείζονα Ποιητικά” του Μιχάλη Κατσαρού”, Αραμπούρου Φερνάντο “Η πατρίδα” και αυτή την στιγμή το νέο μυθιστόρημα μιας καλής νέας συγγραφέως, της Βασιλικής Πέτσα, “Το δέντρο της υπακοής”.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ετοιμάζετε κάτι νέο να γράψετε; Αν ναι, θα θέλατε να μας αποκαλύψετε ποιο είναι το κεντρικό του θέμα;
Γράφω ένα μυθιστόρημα αλλά, όσο και να ακούγεται παράξενο, δεν γράφω για να εκδίδω μόνον. Αυτή είναι η άλλη πλευρά του συγγραφικού μου εαυτού. Υπάρχουν πολλά ανέκδοτα κείμενα, που ανήκουν στο δημιουργικό μου εργαστήριο, αλλά δεν προορίζονται άμεσα για έκδοση, μπορεί και να μην εκδοθούν ποτέ. Ωστόσο έχω ολοκληρώσει μια νουβέλα για ένα μουσικό τρίο της εποχής του πατέρα μου, τη δεκαετία του εξήντα στο Παγγαίο, και ίσως αυτό να πάρει σειρά.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πού μπορούν να σας συναντήσουν οι αναγνώστες σας διαδικτυακά αλλά και από κοντά;
Μπορούν να με βρουν στα βιβλία μου κυρίως, εκεί είναι η ψυχή και το μυαλό μου. Και μετά στο f/b και στο twitter ονομαστικά όπως και στο blog http://teogrigoriadis.blogspot.com/, ένα από τα παλιότερα λογοτεχνικά blog. Γενικά υπάχρουν πολλές σελίδες και βίντεο από εκδηλώσεις, παρουσιάσεις, εκπομπές στο διαδίκτυο. Υπερέκθεση θα έλεγα. Από κοντά μπορούμε να τα λέμε στις εκδηλώσεις ή στις αναγνώσεις που ετοιμάζομαι να κάνω σε μικρά στέκια.
Σας ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
Διακρίνουμε δοκιμές γραφής, όμως, ο λόγος σας ρέει κυρίως σαν μια καλά τοποθετημένη προφορική αφήγηση. Αυτού του είδους η γραφή είναι ο τρόπος που εμπιστεύεστε ίσως περισσότερο να επικοινωνείτε με τους αναγνώστες σας;
Στα διηγήματα, ειδικά στα πρωτοπρόσωπα, κυριαρχεί ο δικός μου αφηγηματικός εαυτός ή τουλάχιστον αυτός που έχει διαμορφωθεί μέσα από το γράψιμο. Κατά βάθος είμαι ένας παραμυθάς, ένας αφηγητής της εποχής μου. Όταν ξεκινάω να γράψω θέλω να πω κάτι βγαλμένο μέσα από ανθρώπους και από ιστορίες που άκουσα ή βίωσα. Δεν ξεκινάω με λέξεις ή ιδέες, αυτά τα βρίσκω στην συνέχεια ή ενσωματώνονται ανάλογα με την ιστορία που θέλω να αφηγηθώ. Είναι μια φωνή που απευθύνεται στον αναγνώστη για να μιλήσει μαζί του και όχι για να τον προσπεράσει λογοτεχνίζονταςεπιδεικτικά.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο τίτλος της συλλογής διηγημάτων σας «Γιατί πρόδωσα την πατρίδα μου» μας βάζει στον πειρασμό να σας ρωτήσουμε: Ποια είναι η πατρίδα σας; Εσείς προδώσατε την πατρίδα σας; Κι αν ναι, με ποιον τρόπο;
Ο τίτλος προέρχεται από τον αλκοολικό αφηγητή του ομώνυμου διηγήματος που πιστεύει ότι πρόδωσε την πατρίδα του για χάρη μιας γυναίκας. Εγώ κάνω το παν να αναδείξω την πατρίδα μου μέσα από τις ιστορίες χωρίς εθνικισμούς και πολιτικολογίες. Πατρίδα είναι ο πολιτισμός, η γλώσσα μας, η λογοτεχνία, οι ιστορίες που μιλάνε για την εποχή μας. Με ενδιαφέρουν οι ρίζες μου, η καταγωγή μου όπως γράφω και στο διήγημα “Η πέτρα”, ένα ταξίδι στη γη του Πόντιου παππού μου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Από τις ιστορίες του βιβλίου σας, υπάρχει κάποια που ίσως θα θέλατε να σταθεί περισσότερο ο αναγνώστης; Υπάρχει κάποια που να θέλατε να αποτυπώσει πιο έντονα μέσα του το μήνυμά της; Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είστε συναισθηματικά δεμένος με όλα τα υπόλοιπα διηγήματα.
Η ιστορία European Refugee Tourism 'Διαδρομή δυσκολίας Α” , θεματικά και υφολογικά, δείχνει έναν προβληματισμό πάνω στο θέμα της προσφυγιάς και του ξένου και μια δική μου στροφή προς μια διαφορετική θεματολογία και γραφή. Την είχα γράψει ως μια φανταστική αφήγηση το 2015 και τώρα, στο διαδίκτυο, βλέπω να κυκλοφορούν βίντεο που προσφέρουν τη δυνατότητα στον καλοβολεμένο Ευρωπαίο να δοκιμάσει τον “τουρισμό του πρόσφυγα” αντίστροφα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτήν την περίοδο ποιο βιβλίο ή ποια βιβλία διαβάζετε; Από τη φετινή εκδοτική δραστηριότητα, υπάρχει κάποιος τίτλος βιβλίου που θα προτείνατε στους αναγνώστες μας ανεπιφύλακτα;
Διαβάζω διαχρονικά παλιά και καινούργια, άλλοτε χωρίς σειρά και άλλοτε ως κύκλους ανάγνωσης. Διαβάζω για ευχαρίστηση αλλά και ψυχαναγκαστικά γιατί έτσι έμαθα από παιδί. Θα σταθώ στις αναγνώσεις των τριών τελευταίων μηνών: Φίλιπ Ροθ “Το θέατρο του Σάμπαθ”, Εντουάρ Λουί “Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ”, Αλεξάνταρ Γκάταλιτσα “Ο Μεγάλος Πόλεμος”, Κώστας Ακρίβος “Γάλα Μαγνησίας”, Τα “Μείζονα Ποιητικά” του Μιχάλη Κατσαρού”, Αραμπούρου Φερνάντο “Η πατρίδα” και αυτή την στιγμή το νέο μυθιστόρημα μιας καλής νέας συγγραφέως, της Βασιλικής Πέτσα, “Το δέντρο της υπακοής”.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ετοιμάζετε κάτι νέο να γράψετε; Αν ναι, θα θέλατε να μας αποκαλύψετε ποιο είναι το κεντρικό του θέμα;
Γράφω ένα μυθιστόρημα αλλά, όσο και να ακούγεται παράξενο, δεν γράφω για να εκδίδω μόνον. Αυτή είναι η άλλη πλευρά του συγγραφικού μου εαυτού. Υπάρχουν πολλά ανέκδοτα κείμενα, που ανήκουν στο δημιουργικό μου εργαστήριο, αλλά δεν προορίζονται άμεσα για έκδοση, μπορεί και να μην εκδοθούν ποτέ. Ωστόσο έχω ολοκληρώσει μια νουβέλα για ένα μουσικό τρίο της εποχής του πατέρα μου, τη δεκαετία του εξήντα στο Παγγαίο, και ίσως αυτό να πάρει σειρά.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πού μπορούν να σας συναντήσουν οι αναγνώστες σας διαδικτυακά αλλά και από κοντά;
Μπορούν να με βρουν στα βιβλία μου κυρίως, εκεί είναι η ψυχή και το μυαλό μου. Και μετά στο f/b και στο twitter ονομαστικά όπως και στο blog http://teogrigoriadis.blogspot.com/, ένα από τα παλιότερα λογοτεχνικά blog. Γενικά υπάχρουν πολλές σελίδες και βίντεο από εκδηλώσεις, παρουσιάσεις, εκπομπές στο διαδίκτυο. Υπερέκθεση θα έλεγα. Από κοντά μπορούμε να τα λέμε στις εκδηλώσεις ή στις αναγνώσεις που ετοιμάζομαι να κάνω σε μικρά στέκια.
Σας ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου