Κάλλια Παπαδάκη
Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΑΚΑΛΥΠΤΟΥ

ΕΞΙ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Εκδόσεις ΠΌΛΙΣ



Ένα ξάφνιασμα από μια νέα συγγραφέα. Κατά τύχη διάβασα το βιβλίο της τη μέρα που κυκλοφόρησε, γιατί -πίνω τακτικά τον καφέ μου, στο διπλανό καφέ με τον εκδοτικό οίκο όπου εξέδωσε το βιβλίο της. Ώριμη σαν από καιρό, γράφει έξη ιστορίες που μάλλον σχηματίζουν μια ευρύτερη μυθιστορηματική ενότητα, κάποιες εξ αυτών φτάνουν τις πενήντα σελίδες. Κάθε ιστορία εμπλέκεται με τις άλλες, αλληλοτέμνονται χωρίς να ακολουθούν διαδοχική ροή, έχει τον δικό της αφηγητή, όχι κατ’ ανάγκη πρωτοπρόσωπο και το ανάλογο ύφος. Πρόκειται για μια επίδειξη γραφής, από κοφτές φράσεις μέχρι παραγράφους σελίδας, από pulp fiction μέχρι noir και λαϊκή γλώσσα που θυμίζει εγγονή του Ταχτσή. Διασκέδασα και το διάβασα σε δύο δόσεις, παραμερίζοντας άλλα διαβάσματα ξένης λογοτεχνίας. Και τότε κατάλαβα ότι παρά την αθηναϊκότητα και την ελληνικότητα του θέματος η Παπαδάκη γράφει σαν συγγραφέας του κόσμου, ισοδύναμα. Με άλλα λόγια δεν είναι «καλή για ελληνίδα», ένα συγχωροχάρτι που δίνεται χρόνια σε πολλούς Έλληνες συγγραφείς.