ΟΣΙΠ ΕΜΙΛΙΕΒΙΤΣ ΜΑΝΤΕΛΣΤ΄ΑΜ

Καθώς διαβάζω το Ταξίδι στη Αρμενία, ένα σύντομο κείμενο, δύσκολο να το κατατάξεις λογοτεχνικά, αναρωτιέμαι τη δύναμη, την επιμονή, τα πάθη και τις τύχες των ποιητών του περασμένου αιώνα. Να κρύβονται πίσω από μια λέξη, να υπαινίσσονται με μια εικόνα την ανατροπή, να συνδιαλέγονται με τον Ηρόδοτο, τους Πέρσες ποιητές του 900 Μ.χ, τον Γκαίτε, να προσπαθούν να κατανοήσουν την επιστήμη που βοά τριγύρω τους και να πεθαίνουν στα καταναγκαστικά έργα. Ποίηση, ζωή, ένα. Και τίποτε. Το Ταξίδι στην Αρμενία, διαβάζεται αργά, (όπως διαβάζει η μάνα μου τα βράδια τα ευχολόγια), το περπατάς σαν να ρισκάρεις σε κακοτράχηλα μονοπάτια, ελπίζοντας να δεις από μακριά, ανάμεσα στις χιονισμένες οροσειρές το ξεχασμένο χωριό σου.
Με αφορμή το σύντομο κείμενο ο μεταφραστής Γιώργος Χαβουτσάς δίνει ένα μάθημα εξοντωτικής επιμέλειας, παραθέτοντας σημειώσεις που αναδεικνύουν την εποχή και τον ποιητή Μαντελστάμ. Παρά το γεγονός ότι το ίδιο το κείμενο κινδυνεύει να αποκρυφτεί ανάμεσα στα πραγματολογικά παραθέματα, η όλη έκδοση αποπνέει μια θυσιαστική ατμόσφαιρα, μια κρυφή λατρεία σαν να ανάβεις χειροποίητο κερί.
Οι εκδόσεις Ίνδικτος το κάνουν αυτό.