3 ποιήματα περι γραφής

Σκόρπια

Όταν βρέχει και πέφτει σιγανά

η δροσιά στα τσιμέντα

μυρίζει πατημασιά ο τόπος

με βήματα ανεπαίσθητα προχωράς

και κρατάς δυο βιβλία

στο χέρι. Δυο αλεξικέραυνα.

Ο τίτλος του ενός θυμίζει

εσένα. Ο τίτλος του άλλου

"Ο πύργος των καταιγίδων".

(1983 Ορεστιάδα)

Γραμμική Γ’

Χαράσσομαι σε νομίσματα

και τάφους εκ μαρμάρου

χαράσσομαι σε δένδρα

σε τοίχους αφοδευτηρίων.

Είμαι εκείνη η γραφή

η απομονωμένη. Αυτή που δείχνει

θάνατο, αγάπη και σκατά.

(Ξάνθη 1986)

Παραμυθάκι

Μικρή μάζευα μαργαρίτες στα δάση

και λύκοι φαλλοφόροι μ' απειλούσαν,

γιαγιάδες λεσβίες με περίμεναν στα κιόσκια,

ξαδέλφια με δάχτυλα ορθωμένα

σημάδευαν το κολαράκι μου.

Είμαι μικρή του Άντερσον εγγόνι

του Λιούις Κάρολ είμαι γκραβούρα

ωορρηξία σε εφιάλτες δεσποινίδων

που το πρωί

χαράματα

ανήμερα Χριστούγεννα

μεταλαβιά θα πάρουν.

(Ξάνθη 1986)