A Dance to the Music of Time

‘Εβλεπα απόψε στο cine+ ένα επεισόδιο της μίνι σειράς A Dance to the Music of Time που στηρίζεται πάνω στο ομώνυμο 12 τομο έργο του Βρετανού Anthony Powell, ο αντίστοιχος "χαμένος χρόνος" και ο "άνθρωπος χωρίς ιδιότητες" της Βρετανικής λογοτεχνίας.
Η σειρά γυρίστηκε από το Channel 4 το 1997 και παίχτηκε σε 4 επεισόδια των 2 ωρών έκαστο. Δηλαδή τρία βιβλία αντιστοιχούσαν σε κάθε επεισόδιο!
Οι ηθοποιοί, καμιά πενηνταριά προέρχονταν από όλο το φάσμα των καλύτερων ηθοποιών του θεάτρου και του κινηματογράφου και μερικοί εξ αυτών εμφανίζονταν σπανίως σε τηλεοπτικές παραγωγές. Σκεφτόμουν ότι το αντίθετο είχε συμβεί με το «Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ»: 11 επεισόδια για ένα βιβλίο. Και το Μπερλίνερ Αλεξάντερπλατς: 14 επεισόδια για ένα τόμο. Η απόδοση ενός λογοτεχνικού έργου είναι ζήτημα συμπύκνωσης ή επέκτασης. Σε κάθε περίπτωση πάντως και τα τρία όμως αυτά θηριώδη έργα της τηλεόρασης αντιμετώπιζαν κάθε επεισόδιο με κινηματογραφικούς όρους, τόσο σε επίπεδο χρονικής διάρκειας, παραγωγής και ηθοποιών.
Το cine+ παίζει ενίοτε διαμαντάκια και όμως είναι σαν να μην υπάρχει ούτε για τα εβδομαδιαία προγράμματα, ούτε για τους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οτιδήποτε δεν «παίζει» στα πλαίσια διαφημίσεων/ιδιωτικής τηλεόρασης καθίσταται περιθωριακό και ανύπαρκτο.