Το δικαίωμα να γράφει ο οποιοσδήποτε είναι το ίδιο με εκείνο να ερωτεύεται ή να τρώει ο οποιοσδήποτε. Το να μεταποιείς όμως λογοτεχνικές φόρμες σημαίνει ότι φέρεσαι σαν τους τσαρλατάνους.
Η λογοτεχνία ως "οδηγός επιβίωσης" πέρασε σε κάθε είδους "πρακτικούς" και γκουρού: ψυχοθεραπευτές, γιατροί, οικονομολόγοι, καθηγητάδες που εκμεταλλεύονται με τις γνώσεις τους το λογοτεχνικό είδος εξαπατώντας ακόμη και υποψιασμένους αναγνώστες.
Έτσι οι αξιότιμοι τσαρλατάνοι παραδίδουν μαθήματα ζωής, επιβίωσης, συμπεριφοράς σε ψυχωτικούς και ανασφαλείς αναγνώστες πολιορκώντας και τα τελευταία προπύργια της δημιουργικής γραφής.
Κάπως έτσι όμως θα θρηνήσει η λογοτεχνία.
Το ζήτημα είναι ότι πολλοί που δεν θα επισκέπτονταν ποτέ το γραφείο ενός ψυχολόγου για να συζητήσουν σοβαρά τα όποια προβλήματά τους, συρρέουν σε τέτοιες παρουσιάσεις ώστε να λάβουν την περιπόθητη επιφοίτηση - έτσι όμως παραποιείται όχι μόνο η λειτουργία της λογοτεχνίας, αλλά και της ψυχοθεραπείας που μετατρέπεται σε βραχύβιο και εύπεπτο καταναλωτικό προϊόν.
ΑπάντησηΔιαγραφή