Καβαλιώτισσα μάνα στην

Αθήνα ψάχνει

Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ

Το καινούργιο πεζογραφικό έργο του Θεόδωρου Γρηγοριάδη, το ανέκδοτο αφήγημα «Η δεύτερη γέννα», θα μεταφερθεί στο θέατρο.

«Είναι η νέα μητέρα του 21ου αιώνα, που κουβαλάει το παρελθόν μιας παλαιότερης Ελλάδας, αλλά πασχίζει να προσαρμοστεί με τα καινούργια που έρχονται», περιγράφει ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης την ηρωίδα του, Ρένα, που θα ερμηνεύσει η Φιλαρέτη Κομνηνού στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Φιλίππων

Πρωταγωνιστεί μια Καβαλιώτισσα μητέρα, η Ρένα, μεταξύ σαράντα πέντε και πενήντα ετών, η οποία έρχεται στην Αθήνα για να γιορτάσει τα γενέθλια της κόρης της, φοιτήτριας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τον έναν και μοναδικό ρόλο, γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, θα ερμηνεύσει η Φιλαρέτη Κομνηνού.

Η παράσταση, που θα έχει τη μορφή θεατρικής ανάγνωσης, θα κρατήσει περί τη μία ώρα και θ' ανεβεί στις 24 Αυγούστου, σε χώρο του λιμανιού της Καβάλας, στο πλαίσιο τού Φεστιβάλ Φιλίππων - Καβάλας. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο διευθυντής του φεστιβάλ Θοδωρής Γκόνης, ενώ τα σκηνικά υπογράφει η Ελένη Στρούλια. Η «Δεύτερη γέννα», η οποία εκτείνεται σε εκατό σελίδες, θα κυκλοφορήσει σε βιβλίο, από τις εκδόσεις «Πατάκη», στις αρχές Οκτωβρίου.

Η γυναίκα, την οποία επινοεί ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης, έχει μία προβληματική σχέση με τον σύζυγό της, που εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι λιμενικός, διορίζεται κατά καιρούς σε διάφορα λιμάνια. Ετσι, ζουν χωριστά, χωρίς ποτέ να καταφέρουν να έρθουν στην επικοινωνία εκείνη που υπαγορεύει η συζυγική ζωή.

Το έργο αρχίζει και ολοκληρώνεται μέσα σ' ένα τριήμερο: οι χρονικές αναφορές που γίνονται από την αφηγήτρια κρατούν από το 2001 έως το 2004. Η κορύφωση ωστόσο επέρχεται τις παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων, σε μια Αθήνα που σκάβεται και βρίσκεται σε διαρκή αναστάτωση εν όψει του μεγάλου αθλητικού γεγονότος. Καταλύτης για την κινητοποίηση της δράσης του έργου, είναι η γειτόνισσα της φοιτήτριας κόρης, που είναι μία επαγγελματίας πόρνη, η οποία έχει ένα προβληματικό κοριτσάκι.

«Αυτή η γειτνίαση θα υποχρεώσει την πρωταγωνίστριά μου να αντιληφθεί τη δική της προσωπική αστάθεια. Εν τούτοις ο αναγνώστης ή ο θεατής, από την πρώτη κιόλας στιγμή, αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά μ' αυτή τη γυναίκα και την οικογένειά της. Αλλωστε, αυτό είναι το κύριο θέμα του έργου μου: Τι πάει λάθος στις οικογένειες του νέου αιώνα», λέει ο Καβαλιώτης συγγραφέας, πάντα προσκολλημένος -όπως παραδέχεται- δημιουργικά στο περιβάλλον της Βόρειας Ελλάδας, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Το αφήγημα είναι πολυφωνικό, με την έννοια, όπως εξηγεί ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης, «ότι είναι γραμμένο με τέτοιον τρόπο, που να έχει όλες τις φωνές της γυναίκας. Εχει μια ποιητικότητα που πηγάζει από την ευαισθησία της, χωρίς να απουσιάζει η λαϊκότητα από τον τρόπο που θυμάται περιστατικά του παρελθόντος. Δεν σας κρύβω ότι η ηρωίδα μου πηγάζει από λογοτεχνικές ηρωίδες, που χαρακτηρίζονται από τραγικότητα. Η Ρένα θα μπορούσε να είναι ένας τύπος που βγαίνει κατ' ευθείαν από τη "Φόνισσα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη».

Ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης αντιμετωπίζει την ηρωίδα του ως μία γυναίκα που προσπαθεί να βρει την ταυτότητά της σε νέους καιρούς: «Είναι η νέα μητέρα του 21ου αιώνα, που κουβαλάει ένα παρελθόν μιας παλαιότερης Ελλάδας, αλλά πασχίζει να προσαρμοστεί με τα καινούργια πράγματα, που έρχονται και δεν μπορεί να τα κοντρολάρει. Ταυτόχρονα ανήκει στο "αγαπημένο" μου μοτίβο: είναι πάλι μια Βορειοελλαδίτισσα, η οποία θα αντιμετωπίσει το παρελθόν και τα μυστικά του μέσα στην Αθήνα».

Η «Δεύτερη γέννα» δεν παύει να είναι ένα στοίχημα του συγγραφέα με τον εαυτό του και με τους αναγνώστες του ή τους θεατές του, γεγονός που το αφήνει ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης να βγει στην επιφάνεια: «Στηρίζεται στην παρατήρηση, σε αναγνώσεις γυναικείων χαρακτήρων που συναντάμε σε άλλους συγγραφείς και στην ανδρική ευαισθησία που έχει πολλά στοιχεία με τα γυναικεία. Σήμερα, ο συγγραφέας πάνω απ' όλα πρέπει να γράφει αλλάζοντας προσωπεία και ύφος, χωρίς να είναι προβλέψιμος».

Ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης γνώρισε την πρωταγωνίστρια του έργου του, Φιλαρέτη Κομνηνού, από τα χρόνια που ήταν και οι δύο φοιτητές, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εκείνος φοιτούσε στην Αγγλική Φιλολογία κι εκείνη στη Φιλοσοφική Σχολή. Τους ένωσε και τους δύο η κοινή τους αγάπη για το θέατρο και τον κινηματογράφο, που στεγάστηκε στη φοιτητική θεατρική ομάδα Ομιλος Θεάτρου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η Φιλαρέτη, όπως θυμάται ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης, είχε δείξει από τότε το ταλέντο της. Αυτός μια φορά ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι και κατέβηκε...*

·

Ελευθεροτυπία, 22 Ιουλίου 2009