Βαθύτατα πολιτικό έργο, επικό, κωμικό, τραγικό, ένα έργο για τον έρωτα, την εξουσία, τη δικαιοσύνη, με αφορμή την μάστιγα του AIDS που λειτουργεί μεταφορικά ως κάθε κοινωνική επιδημία. Πρωτοπαιγμένο το 1990, αναφερόταν στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας το ’80 και σαφώς κάθε φορά που ανεβαίνει αναβαθμίζει την σημασία του. Η μάστιγα μπορεί να είναι αντιμετωπίσιμη σήμερα αλλά πολλές συμπεριφορές και κοινωνικές ενοχές παραμένουν ανίατες.
Η παράσταση "Άγγελοι στην Αμερική" στο Φεστιβάλ Αθηνών 2010, στην Πειραιώς 260, σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη τολμάμε να πούμε ότι ήταν μια οριακή στιγμή για το ελληνικό θέατρο-κάτι που ίσως θα αργήσει να ξανασυμβεί. Μπορεί να βρήκε το σωστό της ανέβασμα είκοσι χρόνια μετά αλλά, όπως οι τραγωδίες, διατηρεί τον κλασικισμό της. Η επιδημία που εξαπλώνεται στο έργο, συγκλονίζει επίκαιρα την μάστιγα της άρρωστης πολιτικά χώρας μας.
Η άψογη παράσταση είχε απόλυτες ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, όμως η σκηνή που σπαράζει μέσα στο αίμα ολόγυμνος ο Χρήστος Λούλης στο τέλος της πρώτης πράξης, αποτελεί σκηνή για ανθολόγηση.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι "΄Αγγελοι στην Αμερική" είναι από τα ελάχιστα θεατρικά του εικοστού αιώνα που περιλαμβάνονται στον πολυσυζητημένο «Δυτικό Κανόνα» του Χάρολντ Μπλουμ (Εκδόσεις Gutenberg).
Εκεί, στον Appendix D: The Chaotic Age: A Canonical Prophesy το έργο βρίσκεται χρονολογικά τελευταίο στον κατάλογο και μ’ αυτό κλείνει ο Κανόνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου