ATHENS PRIZE FOR LITERATURE 2009 Μικρή λίστα

Επτά Ελληνες και οκτώ ξένοι πεζογράφοι -σύνολο δεκαπέντε- διεκδικούν το βραβείο ελληνικού και ξένου μυθιστορήματος αντίστοιχα του Athens Prize for Literature 2009, που θεσμοθετεί, από το 2007, το περιοδικό (δε)κατα.

Οι συγγραφείς-μέλη των δύο επιτροπών κρίσης: Κώστας Ακρίβος, Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Λίλυ Εξαρχοπούλου, Κατερίνα Ζαρόκωστα, Αχιλλέας Κυριακίδης, Σοφία Νικολαΐδου, Κοσμάς Χαρπαντίδης, Χρύσα Σπυροπούλου, Πέτρος Τατσόπουλος. Χορηγός τα εργαλεία γραφής Mont Blanc.

Η ΜΙΚΡΗ ΛΙΣΤΑ - TO ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

1. Στυλιάνα Γκαλινίκη, Όλα πάνε ρολόι (ή σχεδόν), Μελάνι

2. Βασίλης Γκουρογιάννης, Κόκκινο στην πράσινη γραμμή, Μεταίχμιο

3. Νίκος Δαββέτας, Η Εβραία νύφη, Κέδρος

4. Άντζελα Δημητρακάκη, Μέσα σ’ένα κορίτσι σαν κι εσένα, Eστία

5. Τηλέμαχος Κώτσιας, Στην απένταντι όχθη, Ψυχογιός

6. Δημήτρης Σωτάκης, Το θαύμα της αναπνοής, Κέδρος

7. Έρση Σωτηροπούλου, Εύα, Πατάκης

H ΜΙΚΡΗ ΛΙΣΤΑ - ΤΟ ΞΕΝΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

1. Μα Γιαν, Πεκίνο σε κώμα, μετάφραση Μαριάννα Μπεμπετίδη, Πάπυρος

2. Τζούνο Ντίαζ, Η σύντομη θαυμαστή ζωή του ΄Οσκαρ Γουάο,

μετάφραση Αλέξανδρος Καλοφωλιάς, Λιβάνης

3.. Κάρεν Κόνελι, Το κλουβί της σαύρας, μετάφραση Χρύσα Τσαλικίδου, Πόλις

4. Βλαντιμίρ Μακάνιν, Ο τρόμος, μετάφραση Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου, Καστανιώτης

5.. Κέτιλ Μπγιόρνστατ, Η λέσχη των νέων πιανιστών, μετάφραση Γιουλίκα Σαμαρά, Πόλις

6. Σαντιάγο Ρονκαλιόλο, Αναμνήσεις μιας κυρίας, μετάφραση Μαργαρίτα Μπονάτσου, Καστανιώτης

7. Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά, μετάφραση Ελένη Ηλιοπούλου, Μελάνι

8. Ράουι Χαζ, Το παιχνίδι του Ντε Νίρο, μετάφραση Θέμελης Γλυνάτσης, Πάπυρος

I Write Like

Με ποιανού μοιάζει η γραφή μου;

Μόλις βγήκε στο διαδίκτυο το I Write Like και γνωρίζει τεράστια επιτυχία και επισκεψιμότητα που ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο επισκέψεις. Αντιγράφεις μερικές παραγράφους που θεωρείς χαρακτηριστικές της γραφής σου, πατάς το “analyze” και ξαφνικά σε ένα πλαίσιο μέσα εμφανίζεται μια ένδειξη ότι γράφει σαν τον Στήβεν Κινγκ, τον Έρνεστ Χέμινγουέι ή τον Τσαρλς Ντίκενς. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ακόμη κι αν βάλεις ένα κείμενο αλληλογραφίας, μια είδηση από εφημερίδα και τότε ακόμη θα παραπέμψει σε κάποιον γνωστό συγγραφέα. Ένας μπλόγκερ έβαλε μια τηλεφωνική συνομιλία του Μελ Γκίμπσον που …έβριζε τη γυναίκα του και παρέπεμψε στην Μάργκαρετ Άτγουντ. Το New Yorker ανακάλυψε ότι μια πρόσκληση σε πάρτι γενεθλίων έμοιαζε με Τζέιμς Τζόις και πολλοί άλλοι είδαν έντρομα να μοιάζουν στον Νταν Μπράουν!

Η εφημερίδα The New York Times έβαλαν ένα απόσπασμα από τον «Μόμπι Ντι» του Χέρμαν Μέλβιλ για να δουν ότι απλώς θύμιζε τον Στήβεν Κίνγκ κι εμείς δοκιμάσαμε ένα άλλο απόσπασμα από το ίδιο βιβλίο και βγήκε ο Άρθουρ Κλαρκ. Η Μάργκαρετ Άτγουντ είδε τον εαυτό της ως Κινγκ. Σίγουρα δεν είναι να το παίρνει στα σοβαρά αυτό το ψηφιακό «παιγνίδι» αλλά στηρίζεται πάνω σε αλγόριθμους και συσχετίσεις, ανιχνεύοντας κοινές λέξεις και συντακτικά φαινόμενα που οι παραπομπές σε άλλων έργα μάλλον ενθουσιάζει.

Η ιδέα ξεκίνησε από τον Dmitry Chestnykh, έναν 27χρονο Ρώσο προγραμματιστή που ζει προσωρινά στο Μοντενέγκρο με δεύτερη γλώσσα τα αγγλικά. Αν και το λογοτεχνικό ύφος στηρίζεται σε τόσα διαφορετικά πράγματα, όπως τονισμός, ρυθμός, σύνταξη, το I Write Like λαμβάνει υπόψη μόνον τον αριθμό λέξεων σε μια πρόταση ως στοιχείο ύφους. Ο Chestnykh έχει ανεβάσει από τρία βιβλία 50 συγγραφέων και ευελπιστεί να εμπλουτίσει την συλλογή του για να προσδώσει πιο αξιόπιστα αποτελέσματα και πιστεύει ότι έτσι θα βοηθήσει τον κόσμο να γράφει καλύτερα. Στην καλύτερη περίπτωση, προσθέτουμε εμείς, να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει λογοτεχνική γραφή.

Προσωπικά δοκίμασα να βάλω μερικά αποσπάσματα από την αγγλική μετάφραση κάποιων σελίδων από το μυθιστόρημα εποχής «Νερά της Χερσονήσου» που έκανε κάποτε ο Λύο Καλοβυρνάς. Το πρώτο απόσπασμα έδειξε Τσαρλς Ντίκενς, το δεύτερο συνεχόμενο Άρθουρ Κλαρκ και το τρίτο της ίδιας σελίδας Χ.Π.Λάβκραφτ. Για φαντάσου, φτου να μην βασκαθούμε...

Θεόδωρος Γρηγοριάδης

Ναντίμ Ασλάμ

Ο χάρτης των χαμένων εραστών

Μετάφραση: Αγγελική Τσιρούνη

ΤΟΠΟΣ 2010


‘Το πέρασμα στην Αγγλία»


Σε μια μειονοτική κοινότητα, στην καρδιά της Αγγλίας, διαδραματίζεται το μυθιστόρημα του Πακιστανού Ναντίμ Ασλάμ, γεμάτο ιστορίες έρωτα και βίας αλλά και προβληματισμού πάνω σε θέματα ταυτότητας, κοινωνικής ένταξης και θρησκευτικής υποταγής.
«Ο Σαμάς στέκεται στην ανοιχτή πόρτα και παρατηρεί τη γη, αυτό τον θεόρατο μαγνήτη που ξεκολλά τις χιονονιφάδες από τον ουρανό και τις έλκει κοντά του». Το πολυσέλιδο μυθιστόρημα, ξεκινάει με τον Σαμάς, έναν Πακιστανό οικογενειάρχη, που βρίσκεται στην έκτη δεκαετία της ζωής του και αναλογίζεται για όσα τραγικά γεγονότα ξέσπασαν πρόσφατα στη μικρή τους πόλη. Λίγο παρακάτω «ένας παγοκρύσταλλος ξεκολλάει από ψηλά, πέφτει σαν αστραφτερό στιλέτο προς τον Σαμάς και διαλύεται στο πέτρινο σκαλοπάτι». Η μαγική εικόνα γίνεται απειλητική και οι επόμενες σελίδες, παρά τις εκπληκτικές περιγραφές της αγγλικής φύσης που θυμίζουν ινδικές εξοχές και των εποχών του έτους, θα κρύβουν κινδύνους και συμφορές. Γιατί ήδη έχει ξεσπάσει η πρώτη συμφορά: ο αδελφός του Σαμάς, ο Τζούνγκου αγνοείται εδώ και πέντε μήνες μαζί με την ερωμένη του την Τσάντα. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι έχουν δολοφονηθεί από τα δύο αδέλφια της κοπέλας για λόγους τιμής, καθώς εκείνη τόλμησε να συζήσει ανύπαντρη με έναν μεγαλύτερό της άντρα, έναν περιπλανώμενο, ιδιόμορφο συλλέκτη πεταλούδων.
Η εξαφάνιση των εραστών-εδώ και πέντε μήνες- επέφερε αναστάτωση στην οικογένεια του Σαμάς. Η θεοφοβούμενη σύζυγός του, η Κουακάμπ προσπαθεί να αποποιηθεί τυχόν ευθύνες της που οδήγησαν στην στοχοποίηση του κουνιάδου της. Όμως η δυσαρέσκειά της απέναντι στο άνομο ζευγάρι εκδηλώθηκε φανερά εξ αρχής. Εκείνη, κόρη ιερέα, μεγάλωσε κάτω από την σκιά του μιναρέ. Της έτυχε όμως, κομμουνιστής σύζυγος, ινδουιστής και λάτρης της ποίησης. Αυτός εμπότισε τα παιδιά με τις αθεϊστικές του απόψεις. Η Κουακάμπ, κυρίαρχο-και παραδόξως συμπαθές- πρόσωπο του μυθιστορήματος, δεν έμαθε ποτέ αγγλικά, όταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Πακιστάν, δεν συνομίλησε ποτέ με λευκό, δεν διέσχισε ποτέ τα όρια της μικρής πόλης Ντάστ-ε-Τανχάιι που στη γλώσσα της σημαίνει «Η Ερημιά της Απομόνωσης», ή «Η Έρημος της Μοναξιάς». Ο συγγραφέας δεν κατονομάζει την αγγλική κωμόπολη, αλλά δεν έχει καμιά σημασία αφού οι κάτοικοι έδωσαν στους δρόμους ονόματα της πατρίδας τους, ενώ ο σταθμός λεωφορείων μετονόμαστηκε σε «Σταθμό Σαντάμ Χουσεϊν».
Η ιστορία διαδραματίζεται το 1997 και χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, όσα και οι τέσσερις εποχές, όμως, εκεί, στο Πακιστάν οι εποχές είναι πέντε. Λείπει η εποχή των Μουσώνων, λείπει η πατρίδα, εκλείπουν οι θεσμοί και οι ρίζες. Τα τρία παιδιά του Σαμάς και της Κουακάμπ, γεννημένα στην Αγγλία δεν βιώνουν τόσο την εξορία των γονιών τους όσο τη δική τους διαφορετικότητα. Έχουν εγκαταλείψει το πατρικό τους, ο ένας γιος τα φτιάχνει με λευκή, η κόρη παντρεύεται και χωρίζει ενώ κατηγορεί τη μάνα της γιατί οι απόψεις της σκότωσαν το ζευγάρι.
Μια συμμορία, «κυνηγοί κεφαλών», υπόσχεται στον Σαμάς να βρούνε τα σκορπισμένα παιδιά και να επαναφέρουν στην κοινότητα. Όμως ο Σαμάς αρνείται, είναι ένας ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος και δεν διστάζει να ερωτευτεί μια νεότερή του, την Σουράγια, που την χώρισε ο άντρας της στο Πακιστάν επαναλαμβάνοντας τρεις φορές το ρήμα «Σε χωρίζω». Η Σουράγια περιπλανιέται απελπισμένη στη λίμνη: «Η ευωδιά των πεύκων διαποτίζει τον μαλακό σαν ιστό αέρα. Ο συμπαγής κόσμος μοιάζει να έχει διαλυθεί και να έχει αφήσει πίσω του μοναχά φως και ατμόσφαιρα-ένας κόσμος φτιαγμένος από το τίποτα σχεδόν».
Ο έρωτας του Σαμάς με την Σουράγια είναι η τελευταία του πράξη προσωπικής ελευθερίας. Εκείνη ευελπιστεί να την παντρευτεί και να την χωρίσει αμέσως μετά, γιατί μόνον έτσι θα μπορέσει να ξαναπαντρευτεί τον άντρα της και να ξαναδεί το παιδί της, όπως προβλέπεται από τους ισλαμικούς νόμους. Όμως ο σύζυγός της την ελέγχει από μακριά, βάζει μια συμμορία να σακατέψουν στο ξύλο τον Σαμάς. «Σε κάθε πακιστανική επαρχία, μια γυναίκα δολοφονείται κάθε τριανταοκτώ ώρες απλώς και μόνο επειδή αμφισβητείται η ηθική της.». Στο βιβλίο χάνουν τη ζωή τους τουλάχιστον τρεις γυναίκες, μια νέα κοπέλα πεθαίνει από τα βασανιστήρια ενός εξορκιστή που τον κάλεσε η οικογένειά της για να την συμμορφώσει που δεν προτίμησε την λίστα γαμπρών της πακιστανικής κοινότητας.
Το μυθιστόρημα είναι βουτηγμένο σε μια απεγνωσμένη λυρική διάθεση και μελαγχολία, αφού πρωτίστως εκείνοι που κινδυνεύουν είναι όσοι αγαπάνε πέρα από τους κώδικες της κοινωνικής και θρησκευτικής τους καταβολής. Ωστόσο η αντίσταση διογκώνεται καθώς τα παιδιά που γέννησαν οι γκετοποιημένοι μετανάστες, της μικρής μετα-βομηχανικής κοινότητας, θα αναζητήσουν την αγάπη με τα δικά τους κριτήρια. Κάποια άλλα όμως θα στραφούν στον φανατισμό προετοιμάζοντας το έδαφος για την επερχόμενη γενιά των τρομοκρατών.
Μολονότι το μυθιστόρημα γραφόταν επί έντεκα χρόνια και κυκλοφόρησε το 2004 είναι σαφές ότι ανήκει στις αφηγήσεις που προεγγράφουν ή προϋποθέτουν την 11/9. Ο σκληροπυρηνικός συντηρητισμός μιας μουσουλμανικής μειονότητας μόνον ειρηνικές μέρες δεν ευαγγελίζεται. Σε μια τέτοια περίπτωση βέβαια, και υπό το φως μιας μετα-αποικιοκρατικής ανάγνωσης, ο δυτικότροπος και αθεϊστής Ναντίμ, ανοίγει ένα άλλο θέμα συζήτησης: μετά την 11/9, κάθε εισβολή, σε απειλητικά για τη Δύση καθεστώτα, ενσωματώνει προσχηματικά και το ζήτημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των καταπιεζόμενων λαών.
Το μυθιστόρημα βρέθηκε στις λίστες για τα βραβεία Booker 2004 και IMPAC 2006. Εκτός από ένα πολιτικό βιβλίο παραμένει ένα ανθρώπινο και τρυφερό αφήγημα, διατηρώντας μια βαθιά ποιητικότητα, με μια ασύλληπτη ομορφιά εικόνων. Ο Ναντίμ Ασλάμ, γεννημένος στο Πακιστάν το 1966 και νυν κάτοικος της Αγγλίας, διερευνά κατά πόσον οι μετακινούμενες, μεταναστευτικές και μειονοτικές πληθυσμιακές ομάδες μπορούν να επιβιώσουν διαμορφώνοντας νέες υβριδικές ταυτότητες. Με επιρροές από ποιητές της ανατολής και συγγραφείς της δύσης, ειδικά του Τζέιμς Τζόις, τον οποίο διαβάζει στα ουρντού ο Σαμάς, ο «Χάρτης των χαμένων εραστών» , αναδεικνύεται σε ένα άρτιο λογοτεχνικό μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί προσεκτικά.


Θεόδωρος Γρηγοριάδης,
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ, βιβλιοδρόμιο, Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Φεστιβάλ Φιλίππων Καβάλας 2010

"Βλαβερές αναγνώσεις" στο Απεντομωτήριο , λιμάνι Καβάλας 19 Ιουλίου 2010.

Απόψε η πρεμιέρα.

Φεστιβάλ Φιλίππων Καβάλας 2010 Βλαβερές αναγνώσεις

πρόβες:

Γιάννης Παρασκευόπουλος, Δημήτρης Σαμόλης, Μαγδαληνή Μπεκρή

Στο Απεντομωτήριο, λιμάνι Καβάλας

Δευτέρα 19 έως Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010, στις 9.30 μμ

Φεστιβάλ Καβάλας 2010 "Βλαβερές αναγνώσεις"

πρόβες:

ο Δημήτρης Σαμόλης και ο Γιάννης Παρασκευόπουλος

στο Απεντομωτήριο (Λιμάνι) Καβάλας από 19-23 Ιουλίου στις 9.30 μμ

Φεστιβάλ Καβάλας "Βλαβερές αναγνώσεις"

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΒΑΛΑΣ ΦΙΛΙΠΠΩΝ 2010

«ΒΟΡΡΑΣ»
μια παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας


ΒΟΡΡΑΣ Β:

Τα μονόπρακτα

Β1 «Βλαβερές Αναγνώσεις»
του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Β2 «Τι λες και σύ, Μπάμπη;»
του Σάκη Σερέφα


ΒΟΡΡΑΣ Β1: «Βλαβερές Αναγνώσεις» του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Μερικά προσωπικά κείμενα πρέπει άραγε να διαβάζονται στην ώρα τους ή μήπωςκαλύτερα να παραμένουν στα μυστικά συρτάρια της μνήμης;

Ένα βιβλίο από το παρελθόν ανασύρεται σε μια συνάντηση ανάμεσα σε έναν ώριμο άντρα, που ζει στον Έβρο, τον Στέργιο και έναν εικοσάχρονο στρατιώτη που έχει φέρει τα χειρόγραφα-κάποτε φυλαγμένα από τον φιλόλογο πατέρα του, τον Καβαλιώτη Ίωνα Περκερίδη. Από τις σελίδες του αυτοβιογραφικού κειμένου, ξεπηδάει μια σκοτεινή ιστορική περίοδος, εκείνη της στρατιωτικής χούντας, μια αποσιωπημένη σχέση ανάμεσα στον καθηγητή Ίωνα, διορισμένο τότε στο χωριό του Έβρου, και τον έφηβο Στέργιο. ΄Ενα αινιγματικό πέρασμα του βορρά που θα αποβεί διαχρονικά μοιραίο για τα πρόσωπα της ιστορίας καθώς θα το διασχίσουν σε μια εκδρομή.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε κατόπιν ανάθεσης από το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών (όπως και η «Δεύτερη γέννα») όμως τελικά μεταφέρθηκε στο Φεστιβάλ Καβάλας. Ιδέα ήταν κάποιοι βορειοελλαδίτες συγγραφείς, Ο Θεσσαλονικιός Σάκης Σερέφας, ο Κομοτηναίος Μισέλ Φάις, οι Καβαλιώτες αδελφοί Κούφαλοι και ο Παγγαιορείτης Θεόδωρος Γρηγοριάδης, να ασχοληθούν με ένα κοινό θέμα. Επιλέχτηκε η έννοια «Βορράς» , ό,τι και να σημαίνει αυτό για τον κάθε συγγραφέα, τον ψυχισμό του και τον γεωγραφικό του προσανατολισμό. Οι τρεις εκ των τεσσάρων συγγραφείς, Φάις, Σερέφας, Γρηγοριάδης είναι κατ’ εξοχήν πεζογράφοι αλλά έχουν δοκιμαστεί.

Πώς προέκυψαν οι«Βλαβερές αναγνώσεις»

Το κείμενο μου στηρίχτηκε σε μια μυθιστορηματική ιδέα που δεν υλοποιήθηκε. Είναι το δεύτερο θεατρικό μου κείμενο που ανεβαίνει στην σκηνή και μάλιστα μέσα στην πόλη της Καβάλας. Όπως και στη «Δεύτερη γέννα» όπου η ηρωίδα μου (την υποδύθηκε η Φιλαρέτη Κομνηνού) ήταν Καβαλιώτισσα, έτσι και στις «Βλαβερές αναγνώσεις» ο ήρωας που δεσπόζει και όλη η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από αυτόν, είναι ένας Καβαλιώτης καθηγητής φιλόλογος, ο Ίωνας Περκερίδης.
Επέλεξα οικεία εδάφη: τον Έβρο και τα χωριά του όπου δίδαξα χρόνια καθηγητής Αγγλικών. Χρονική περίοδος είναι το σήμερα (για την ακρίβεια η δεκαετία του ενενήντα) αλλά όλες οι αναφορές στην παράσταση γίνονται στην εποχή της χούντας κατά τη διάρκεια της οποίας τελείωσα το γυμνάσιο 1967-74.
Πολλοί καθηγητές τότε υπήρξαν ένα μείγμα εξαιρετικών δασκάλων και φανατικών υποστηρικτών των στρατιωτικών. Ο Ίωνας Περκερίδης είναι ένας από αυτούς, φυσικά πρόκειται για ένα φανταστικό πρόσωπο αλλά με στοιχεία από άλλους αληθινούς χαρακτήρες. Ο Ίωνας καθοδηγούσε τον μικρό τότε Στέργιο, ασκώντας ένα είδους σωματικής και πνευματικής βίας. Στο θεατρικό κείμενο καταγγέλλεται αυτή η ακαταλόγιστη περίοδος και αποδείχνεται ότι ακόμη μια δεύτερη γενιά, όπως ο γιος του Ίωνα, μπορεί να πληρώσει για τις «αμαρτίες» του πατέρα του.


Σκηνοθεσία:
Γιάννης Παρασκευόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη:
Βάσια Μπακάκου
Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος:
Κώστας Βεληνόπουλος
Φωτισμοί:
Αλέκος Αναστασίου
Μουσική:
Θεόδωρος Αμπαζής
Ερμηνεύουν:
Γιάννης Παρασκευόπουλος
Μαγδαληνή Μπεκρή
Δημήτρης Σαμόλης (φωτό)

Παραστάσεις 19-23 Αυγούστου στο Απεντομωτήριο.

Η παράσταση δεν συνιστάται για παιδιά κάτω των 15 ετών.

Η Βικτώρια Χίσλοπ δεν έδωσε στο Χόλυγουντ το Νησί

αρνούμενη 300.000 λίρες αλλά προτίμησε το Mega, θέλοντας να τιμήσει τη χώρα που εμπνεύστηκε το βιβλίο της. Μολονότι δεν είναι του γούστου μου τέτοια βιβλία εκτιμώ την κίνησή της...

από τον Independent

Author rejects Hollywood offer

By Olivia Alabaster

Monday, 3 May 2010



Tthe author Victoria Hislop has shunned a Hollywood offer to adapt her best-selling debut novel The Island, about a leper colony off Crete, in favour of a much smaller fee from a Greek television network.

She was offered £300,000 by a US film studio for the rights to her novel, which follows a British woman tracing her ancestry to the island Spinalonga, off the coast of Crete.

However, worried about how her novel might be handled by Hollywood producers, and eager to give something back to the country in which it is set, Hislop instead opted for the Greek company Mega, which will turn her novel into a 26-part series, employing 300 local actors.

"I was simply not happy with the approaches from America. I was worried what might happen to my story and my characters," said Hislop. "I feel much happier with some of my input [counting] and knowing that the Greeks, who took the book to their hearts, will care about making the series and keep loyally to the plot." Hislop will have a minor speaking role in the adaptation.

Ένα λεωφορείο χωρίς πόθο

texte français Wajdi Mouawad adaptation Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczynski et Wajdi Mouawad dramaturgie Piotr Gruszczynski lumière Felice Ross décors & costumes Malgorzata Szczesniak musique Pawel Mykietyn vidéo Denis Guéguin avec Isabelle Huppert Blanche DuBois Andrzej Chyra Stanley Kowalski Yann Collette Mitch Renate Jett Eunice Cristián Soto Un jeune homme Florence Thomassin Stella production Odéon-Théâtre de l’Europe, Nowy Teatr – Varsovie, Grand théâtre du Luxembourg, De Koninklijke

Ένα λεωφορείο χωρίς πόθο

Εκείνη την λατρεύω, ειδικά ως Μαντάμ Μποβαρύ και Δασκάλα του πιάνου. Στο Λεωφορείο, όμως, δεν με ξετρέλανε ως Μπλανς Ντυμπουά. Ήταν εκεί, την έβλεπες, έδινε μικρά ρεσιτάλ κι αυτό είναι το πρόβλημα, ο ηθοποιός που αγαπάμε να μην ξεπερνάει τον ρόλο του.

Η παράσταση στυλίστικη, άψογα οργανωμένη αλλά άψυχη. Αυτό συμβαίνει πια στα μεταμοντέρνα ανεβάσματα. Τα ψηφιακά και τεχνολογικά τρικ είναι αναμενόμενα και όταν τα έχεις ξαναδεί (φτάνει πια το μικρόφωνο, το βίντεο που ακολουθεί τον ηθοποιό στην σκηνή) βυθίζεσαι στις σκέψεις σου. Σε αντίθεση με τους Δαίμονες όπου η πλήρης απουσία τεχνικών βοηθημάτων σε στρέφει στο λόγο, στον ηθοποιό, στο παίξιμο. Ο ναρκισσισμός τέτοιων παραστάσεων εξαντλείται επί σκηνής και εξαντλεί και τους θεατές ενίοτε. Όχι όλους: στο τέλος όλοι χειροκροτούν ενθουσιασμένοι, μαζί τους κι εγώ. Για το χατίρι της και μόνο. της ιζαμπέλ Υπέρ.

Δαίμονες στο Φεστιβάλ Αθηνών 2010

Μετά το τέλος της 12ωρης παράστασης (με τα διαλείμματα), οι θεατές που δεν είχαν εγκαταλείψει το κατάμεστο θέατρο στην Πειραιώς 260, χειροκροτούσαν επευφημώντας επί ένα τέταρτο τους τριάντα ηθοποιούς που ερμήνευσαν τους χαρακτήρες από τους ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ του Ντοστογιέφσκι. Μπήκαμε το πρωί στις 11 και βγήκαμε δακρυσμένοι στις 11 το βράδυ. Δεν θα μιλήσω για τα επιμέρους σημεία της συγκλονιστικής παράστασης που στηριζόταν κυριολεκτικά στους θαυμάσιους Ιταλούς ηθοποιούς, καθοδηγούμενους από τον Πήτερ Στάιν ο οποίος αποφάσισε να κάνει μόνος του την διασκευή μολονότι υπήρχε μια παλιότερη, εκείνη του Αλμπέρ Καμύ (1959) σε τρεις πράξεις. Ομολογουμένως μετέφερε πιστά το έργο γι΄αυτό άλλωστε η διάρκειά του ξεπέρασε τις οκτώμιση ώρες. Πολλοί περιμέναμε τον ίδιο τον Πήτερ Στάιν να παίξει τον ρόλο του καλόγερου/εξομολογητή αλλά έπαιξε μόνον η γυναίκα του η Ιταλίδα Μανταλένα Γκρίπα.

Είχα την αίσθηση ότι συμμετείχα σε μια μεγάλη αγρύπνια κι ας ήταν ημέρα το μεγαλύτερο μέρος του έργου (μια χαρά παίζονται τα έργα και με το φυσικό φως), είχα την αίσθηση ότι είδα κάτι που μάλλον δύσκολα μπορεί να το δει κανείς δυο φορές στη ζωή του. Μολονότι το έργο μου ήταν γνωστότατο επειδή το παρουσίασα στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών το 2008, παρά το γεγονός ότι παρακολούθησα πρόσφατα στο αγαπημένο μου CINE + την μεταφορά των Δαιμονισμένων από τον Αντρέι Βάιντα (1988) σε μια ταινία η θεατρική διασκευή με κράτησε στην ίδια αγωνία, με τις ίδιες σκέψεις και μεταβιβάσεις νοημάτων ανάμεσα στην σκηνή και στο μυαλό. Για να μη θυμήσουμε ότι ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ και ο Αντρέι Ζουλάφσκι επίσης επηρεάστηκαν από το θέμα του μυθιστορήματος.

Το μυθιστόρημα ζωντάνεψε εκεί μπροστά στα μάτια μας και το χειροκρότημα πήγαινε εκεί: στη δύναμη της λογοτεχνίας, στο κλασικό έργο, στον μεγάλο δημιουργό.

ΔΑΙΜΟΝΕΣ του Ντοστογιέφσκι στο Φεστιβάλ Αθηνών

Η περίληψη του έργου από την ελληνική έκδοση του μυθιστορήματος του ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ "ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ" (εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ) όπως την παρουσίασα στα Λογοτεχνικά Σεμινάρια της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών.

Διαβάστε το απόσπασμα της εισήγησης με την περίληψη.