Να ένα βιβλίο που νοιάζεται για το μυθιστόρημα έστω και από την ανάποδη. Με 617 αφορισμούς, παρμένους από δεκάδες συγγραφείς, στοχαστές και κριτικούς όλων των εποχών αλλά και με ενδιάμεσες δικές του σκέψεις, ο David Shields, αναρωτιέται για το παρόν και το μέλλον της μυθοπλασίας, κουρασμένος ωστόσο από τον άκρατο ρεαλισμό αυτού η Zadie Smith αποκάλεσε «λυρικός ρεαλισμός». Συνεχώς αμφιβάλλει για τις κατασκευασμένες δομές, τις στημένες πλοκές, τους χαρακτήρες. Γέρνει προς τη μεριά των «απομνημονευμάτων» ή των βιβλίων με άμεση αναφορά σε κάποια αληθινή ευρηματικότητα και το έργο που εμπλέκει άλλα κείμενα, λέξεις και ιστορίες ώστε να μην υπάρχει πρώτυπο (προμετωπίδα έχει το Art is theft του Πικάσο). Παραπάνω έξυπνο απ’ όσο χρειάζεται, διασκεδαστικό προσωπικό μανιφέστο σού δίνει τελικά την αίσθηση ότι θρέφεται από εκεί απ’ όπου παρασιτίζεται: το ίδιο το μυθιστόρημα.
Για πρωινά ξυπνήματα ό,τι καλύτερο ανάγνωσμα του καλοκαιριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου