Ο Ναύτης, αφηγητής, καθώς περιπολεί με πολεμικό πλοίο, πληροφορείται για την πορεία ενάντια στο εργοστάσιο των Φιλίππων. Το βιβλίο γράφτηκε το 1993, η πορεία έλαβε στ’ αληθινά χώρα την περίοδο της δικτατορίας.
«Ο Ναύτης» (σελ. 176 - 177)
Όταν διάβασα στις εφημερίδες για την τεράστια πορεία των αγροτών, με αγροτικά οχήματα, μηχανήματα και (τα τελευταία εναπομείναντα) ζώα, βρισκόμασταν σε μια άσκηση στα ανοιχτά της Σκύρου. Επικεφαλής της πορείας, έλεγε το δημοσίευμα, είχε τεθεί ο μητροπολίτης Αμβρόσιος. Η ατελείωτη αυτή πορεία κάλυπτε μια απόσταση πολλών χιλιομέτρων, αφού ξεκινούσε από τη δυτική πλευρά του κάμπου που ανήκει στο νομό Καβάλας και έμπαινε στα όρια του επόμενου νομού, ακολουθώντας τη φυσική οδό του εθνικού δικτύου, που δεν ήταν παρά η Εγνατία οδός.
Η τελευταία αναφορά με συγκίνησε. Η Εγνατία οδός ήταν ένα από τα τελευταία σημεία που με είχε ξεναγήσει ο καθηγητής Αντώνιος όταν περιδιαβαίναμε τα αρχαιολογικά σημάδια της περιοχής. Περνούσε από το εξωτερικό μέρος της πεδιάδας και σκαρφάλωνε στα χαμηλά βουνά, για να μπει στην πόλη της Νεάπολης, τη σημερινή Καβάλα. Από τις στροφές αυτές, αντίκριζες από μια άλλη γωνία τον κάμπο και το Παγγαίο. Αυτές που εγώ αποκαλούσα ακτές, χαράζονταν ακόμη πιο ευδιάκριτα ακουμπώντας στο πράσινο που άρχιζε αμέσως μετά. Η παλιά Εγνατία οδός, όση δεν είχε καλυφθεί από την άσφαλτο της καινούργιας, ήταν ακόμη στρωμένη με πέτρες. Ο δρόμος μου είχε φανεί τόσο στενός, ώστε μπορούσα να τον καλύψω με ένα άνοιγμα ποδιών.
Στην προσπάθειά μου να δρασκελίσω το πλάτος της αρχαίας οδικής αρτηρίας, ο καθηγητής Αντώνιος χαμογέλασε. Τότε ακόμη χαμογελούσε, που οι προσπάθειες του να δημιουργήσει ένα μικρότερο Αντώνιο δεν έπεφταν στο κενό. Πατούσαν γερά και μάλιστα σε στέρεο έδαφος. Στα ίδια ίχνη του δρόμου κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν τώρα με διαμαρτυρίες και συνθήματα να σώσουν τις περιουσίες τους. Η πορεία, έλεγε, παρέλυσε την κυκλοφορία καθ’ όλο το μήκος της Ανατολικής Μακεδονίας. Οι Αρχές δεν τόλμησαν να αντισταθούν στις κραυγές των γυναικόπαιδων. Η όλη εκδήλωση θύμιζε μια γενική πρόβα ξεριζωμού, σε περίπτωση που τα έργα έμπαιναν σε εφαρμογή.
Πολλοί αγρότες κρατούσαν γεωργικά εργαλεία και χόρευαν αλαλάζοντας γύρω από τα οχήματα. Πάνω σε καρότσες μερικοί έπαιζαν όργανα. Κάποιοι είδανε γυναίκες να βγάζουνε φωτιές από τα μάτια τους και από τα δάχτυλα των χεριών τους να ξεπηδάνε φίδια. Μερικές απειλούσαν ότι θα φάνε ζωντανές τις σάρκες όσων τολμήσουν να τις ξεσπιτώσουν από τα μέρη όπου είχαν γεννηθεί. Γυναίκες που δεν είχαν το κουράγιο να αντιμιλήσουν τους άνδρες τους, στα χαμηλά σπίτια των χωριών στις πλαγιές του Παγγαίου. Τα γονίδια των μαινάδων έβγαιναν πάλι από τη νάρκη τους. Τέλος, ο Υπουργός Βορείου Ελλάδος κλείστηκε στο γραφείο του και άρχισε να τηλεφωνεί πανικόβλητος. Όσο ο Αμβρόσιος θα ήταν ζωντανός, τα μηχανήματα θα στοίχειωναν στις αποθήκες της Καβάλας.
Ο καθηγητής Αντώνιος στέλνει γράμμα στον πρώην μαθητή του και νυν Ναύτη για να τον ενημερώσει για το σχέδιο εκμετάλλευσης της τύρφης των Φιλίππων.
«Ο Ναύτης» (σελ. 246-247)
"...Κάπως έτσι ατόνησε η προσπάθειά μου να κινητοποιήσω τον κόσμο και να τους ενημερώσω για ένα τέτοιο κρίσιμο θέμα. Αυτό που σου φάνηκε προδοσία δεν ήταν παρά μια υποχώρηση. Η ομιλία μου μέσα στον κινηματογράφο ανησύχησε τότε πολλούς. Δεν ήταν διατεθειμένοι να με αφήσουν να προχωρήσω επειδή γνώριζαν την πρόθεσή μου να αρθρογραφήσω στις τοπικές εφημερίδες. Μερικές από τις εφημερίδες αυτές τις είχαν ήδη προσεγγίσει κάποιοι σχετικοί και ενίσχυαν την άθλια οικονομική τους θέση ακριβώς για να σιωπήσουν γύρω από το καίριο θέμα του εργοστασίου.
Ώσπου, φέτος, βρέθηκα πάλι στο περίπτερο της ΔΕΗ στην έκθεση της Θεσσαλονίκης και ξανάδα τη μελέτη του εργοταξίου μαζί με τα νέα πορίσματα του Ιδρύματος Γεωλογικών Μελετών. Οι μακέτες και οι χάρτες παρουσίαζαν τον απόλυτο τρόμο. Το έδαφος υποχωρούσε, τα χωριά του κάμπου δεν υπήρχαν. Το χειρότερο, το κύριο στρώμα της τύρφης, βρίσκεται μπροστά το δικό μας χωριό. Οι νεότερες προτάσεις μιλούσαν για μια περιοχή που, συνδεόμενη με άλλα γεωθερμικά πεδία, θα εξελιχθεί στο μεγαλύτερο ενεργειακό κέντρο της Βόρειας Ελλάδας. Μην ξεχνάς ακόμη τα κοιτάσματα ουρανίου στα βόρεια το νομού της Δράμας και τα υδροηλεκτρικά έργα στο Νέστο. Ολόκληρη η ανατολική Μακεδονία, ένα απέραντο εργοστάσιο γεμάτο επικίνδυνα και καταστρεπτικά έργα. Αυτά για τον τόπο. Όσο για τον αέρα, την ατμόσφαιρα που αναπνέουμε, θα γεμίσει οξείδια και ρύπους. Θα βρέχει όξινη βροχή. Η καρβουνόσκονη θα σκεπάσει τα πάντα. Τα πάντα.
Δε θέλω να σε τρομάξω με όλα αυτά. Όμως εσύ μάλλον θα τα προλάβεις. Εγώ μπορεί και όχι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου