Νεο Φασιστική TV

Με αφορμή το βιβλίο της Έρσης

Μαθητής στο γυμνάσιο, το 1970, περίμενα κάθε τόσο την απόφανση ενός φιλολόγου για το αν θα έπρεπε να πάω να δω την ταινία που παιζόταν στον κινηματογράφο «Μέγας Αλέξανδρος» του χωριού. Ακόμη και τα «Κορίτσια στον ήλιο» του φάνηκαν τολμηρά λόγω του μίνι φορέματος της Έλενας Ναθαναήλ. Με πείσμα, έτοιμος να κλάψω, καθόμουν έξω από το σινεμά και έβλεπα τον κόσμο να μπαινοβγαίνει. Στα «Κορμιά για κρέμασμα», δευτεροκλασάτο γουέστερν συνελήφθην μαζί με άλλους, ύστερα από έφοδο τριών καθηγητών στον εξώστη του σινεμά και αποβλήθηκα για τρεις μέρες.

Άλλες τρεις μέρες αποβολή επειδή έγραψα στον μαυροπίνακα «Kiss me goodbye…» τους στίχους γνωστού τραγουδιού που ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται ως συνθηματική ιαχή.

Την ίδια εποχή στα παράνομα διαβάσματά μου συμπεριλαμβανόταν βιβλία του Καζαντζάκη που τα κρύβαμε κι αυτά επιμελώς.

Ήταν χούντα τότε.

Προχθές είδα στην «χούντα της τηλεόρασης» (βλ.Τσαγκαρουσιάνος), την ναρκισσευόμενη παρουσιάστρια, να φιλοξενεί τον μουτρωμένο Ακροδεξιό που κατηγορούσε ένα βιβλίο, ένα κείμενο, μια φράση.

Λέξεις κατηγορούσε κι εκείνη δήθεν το διαπραγματευόταν.

Τρόμαξα. Ήταν ο ίδιος, εκείνος που με απειλούσε χρόνια πριν. Εκείνοι οι καταπιεστές, για τους οποίους χαρήκαμε ότι έφυγαν από τη ζωή μας, που μάς στέρησαν ελευθερίες και χαρές, απλές κινήσεις απόδρασης στο όνειρο και τη φαντασία.

Επτά χρόνια μαθητής γυμνασίου επί χούντας αντιστοιχεί σε "πνευματικό κρατούμενο".

Όσοι μεγαλώσαμε με τον Επταετή Φασισμό, στερημένοι κάθε πνευματικής ελευθερίας, μας πονάει, που οι «βασανιστές» επέστρεψαν στη δημόσια ζωή και έχουν λόγο.

Προσωπικά βλέπω ελάχιστα τηλεόραση αλλά την καλοβλέπουν το 98% των συμπατριωτών μου.

ΠΟΤΕ ξανά τα φαντάσματα της εφηβείας μου, με τα ύπουλα απειλητικά πρόσωπα, με τη εθνικιστική επένδυση και την κακοποιημένη χριστιανοσύνη, ΠΟΤΕ ξανά δεν πίστευα ότι θα είχαν τον πρώτο λόγο και πάλι.