έβρεχε όλη νύχτα, πολλή βροχή
την είχα πεθυμήσει
τα ρέματα έχασκαν, διαβρωμένες μνήμες στις πλαγιές τους
κοιμόμουν στο παλιό μου σπίτι, τριγύρω το βουνό μια άγρια αγκαλιά
από το παράθυρο το ίδιο ντουβάρι, σαπισμένο, λασπωμένος ο κήπος, οι φλαμουριές ξεγυμνώθηκαν
μαζέψαμε τις γλάστρες μέσα για τον βαρύ χειμώνα, σκουπίσαμε τα τελευταία λασπωμένα φύλλα
2.
μεσημέρι πήγα σε μια εξαδέλφη μου, νέα γυναίκα χρόνια τώρα καθηλωμένη σε μια κουζίνα
και μου διάβασε το φλυτζάνι
στο σπίτι της δεν είχε ούτε ένα βιβλίο κι όμως ήξερε καλά γράμματα
3.
σε διάβασε
σε βρήκε
αρχικό και τελικό μαζί
βιάζομαι να γυρίσω να συμπληρώσω τα ενδιάμεσα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Διώνη Δημητριάδη 10 Κριτικές Αναγνώσεις από τη σύγχρονη Πεζογραφία
fractal 10/12/24 Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Ελσίνκι, εκδόσεις Πατάκη, 2024 Την ιστορία τ...
-
Επιμέλεια στήλης Φανή Χατζή Κάθε εβδομάδα ένας συγγραφέας απαντά σε 15 ερωτήσεις. 1. Γιατί γράφετε; Δεν γινόταν αλλιώς. Ξεκίνησα να γράφω απ...
-
17 March 2024 - Sunday AI and literary translation (cont'd) | Prix Jean d'Ormesson longlist AI and literary translation (...
-
Tufan Erbaristiran Karsi kiyinin Yankisi ( "Ο αντίλαλος της απέναντι όχθης") Ανάλυση ενός διηγήματος του Θεόδωρου Γρηγοριάδη και ...
Ανατριχιάζω στην ιδέα
ΑπάντησηΔιαγραφήπου ελοχεύει πίσω απο το ποιητικό κείμενο
....
Τι όμορφο και λιτό, θα μπορόύσε να είναι ένα γλυπτό που υψώνεται στο χώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι λεπτό και ευαίσθητο, όχι από "βαρύ" υλικό.
Πολλά συναισθήματα μαζεμένα σε μικρό χώρο και περίτεχνα βαλμένα.