έβρεχε όλη νύχτα, πολλή βροχή
την είχα πεθυμήσει
τα ρέματα έχασκαν, διαβρωμένες μνήμες στις πλαγιές τους
κοιμόμουν στο παλιό μου σπίτι, τριγύρω το βουνό μια άγρια αγκαλιά
από το παράθυρο το ίδιο ντουβάρι, σαπισμένο, λασπωμένος ο κήπος, οι φλαμουριές ξεγυμνώθηκαν
μαζέψαμε τις γλάστρες μέσα για τον βαρύ χειμώνα, σκουπίσαμε τα τελευταία λασπωμένα φύλλα
2.
μεσημέρι πήγα σε μια εξαδέλφη μου, νέα γυναίκα χρόνια τώρα καθηλωμένη σε μια κουζίνα
και μου διάβασε το φλυτζάνι
στο σπίτι της δεν είχε ούτε ένα βιβλίο κι όμως ήξερε καλά γράμματα
3.
σε διάβασε
σε βρήκε
αρχικό και τελικό μαζί
βιάζομαι να γυρίσω να συμπληρώσω τα ενδιάμεσα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μένης Κουμανταρέας «Δύο φορές Έλληνας»
Eκδόσεις Πατάκη, 2025 Γράφει ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης Το μυθιστόρημα του Μένη Κουμανταρέα «Δύο φορές Έλληνας» κυκλοφόρησε από τον Κέδρο το 200...

-
William Faulkner was born in 1897 in New Albany, Mississippi, where his father was then working as a conductor on the railroad built by...
-
Interviewed by Adam Thirlwell Issue 225, Summer 2018 In Copenhagen, 1987. László Krasznahorkai was born in...
-
Επιμέλεια στήλης Φανή Χατζή Κάθε εβδομάδα ένας συγγραφέας απαντά σε 15 ερωτήσεις. 1. Γιατί γράφετε; Δεν γινόταν αλλιώς. Ξεκίνησα να γράφω απ...
Ανατριχιάζω στην ιδέα
ΑπάντησηΔιαγραφήπου ελοχεύει πίσω απο το ποιητικό κείμενο
....
Τι όμορφο και λιτό, θα μπορόύσε να είναι ένα γλυπτό που υψώνεται στο χώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι λεπτό και ευαίσθητο, όχι από "βαρύ" υλικό.
Πολλά συναισθήματα μαζεμένα σε μικρό χώρο και περίτεχνα βαλμένα.