Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Καλοκαιρινά διαβάσματα 2011-μυθιστορήματα

Ξεκίνησα με το «Εμβατήριο Ραντέτσκι» (Άγρα) του Γιόζεφ Ροτ, μετάφραση Μαρία Αγγελίδου. Αν και χαρακτηρίζεται «χειμωνιάτικο» διάβασμα μια χαρά μου φάνηκε κάτω από την σκιά της φλαμουριάς με τα τζιτζίκια να με αποσπούν από την ανάγνωση. Κλασική γραφή, γεμάτη ιδέες που ξεπηδούν από τις ενδιάμεσες καταστάσεις, τις αλλαγές εποχών. Γραμμένο στις αρχές της δεκαετίας του 30 θυμίζει τόσο τις σημερινές υπό διάλυση επικράτειες. Τελικά οι συγγραφείς της περιόδου αυτής πόσα δεν είχαν να αποδείξουν-ειδικά οι μη γερμανόφωνοι αλλά που έγραφαν στη γλώσσα αυτή. Στο χωνευτήρι της κεντρικής Ευρώπης ξεπήδησαν υπέροχα κείμενα.

«Υπόσχεση γάμου» (Μεταίχμιο) του Γιώργου Συμπάρδη, ένα μυθιστόρημα που το περίμενα 11 χρόνια. Το διάβασα προσεκτικά, τα ελληνικά κείμενα αλλιώς ηχούνε μέσα σου, σε βάζουν σε ρυθμούς δικούς τους, έχει αυτό που εκλείπει από άλλους ομότεχνους όπως ο τόνος και η προσωπική φωνή. Ο Συμπάρδης χειρίζεται γλώσσα και υλικό δεξιοτεχνικά μεταναστεύοντας στις νότιες συνοικίες. Θα ήθελα ωστόσο πιο διφορούμενο τον χαρακτήρα του Ζαχαρία, πιο απόμακρο από τον παντογνώστη συγγραφέα. Όμως το βιβλίο είναι του Συμπάρδη, όχι δικό μου, και είναι ένα πολύ καλό βιβλίο.

Rene Belletto «Σ’ ουρανό και γη» (Πόλις) μετάφραση Φίλιππος Μίτλεττον. Αστυνομικό χωρίς αστυνόμους και ντετέκτιβ παρακάμπτει την μανιέρα του είδους αλλά υιοθετεί δράσεις και χαρακτήρες από όλα τα noir του κινηματογράφου όπως σινεφίλ είναι και ο ήρωάς του, ένας δάσκαλος πιάνου που εμπλέκεται σε μια ιστορία οικογενειακή κάνοντας την ανατροπή: του βγαίνει τελικά σε καλό όλη αυτή η φασαραί και το φονικό. Γραμμένο τη δεκαετία του ογδόντα ήταν ένα γρήγορο διάβασμα τεσσάρων πέντε ωρών, μιάμιση μέρα δηλαδή.

Γιάννης Μακριδάκης «Ανάμισης τενεκές» (Εστία). Ο Χιώτης συγγραφέας δίνει μαθήματα λογοτεχνικής παράδοσης διαπλέοντας τα κύματα του Αιγαίου. Η τραγική μοίρα μιας αγάπης που κατέληξε στην παρανομία, στα βουνά, στην παραφροσύνη. Ο Μακριδάκης ήρθε και θα μείνει, είχα αφήσει το μυθιστόρημα αυτό αδιάβαστο, το μόνο από τα άλλα του (ο Μακριδάκης ανήκει πια στους συγγραφείς που διαβάζω όλα τους τα έργα και τους παρακολουθώ συνολικά). Διεξοδικός σε διαλόγους, τον ήθελα πιο αφαιρετικό αλλά το φινάλε τόσο όμορφο, τόσο πανανθρώπινο. Με τον Μακριδάκη έχεις την αίσθηση ότι ο συγγραφέας κινδυνεύει να γίνει ένας συγγραφέας γκουρού τόση είναι η ζεστασιά και η αίσθηση μηνύματος που εκπέμπει.

«Η γοητεία των δράκων» (Εστία) του Δημοσθένη Κούρτοβικ. Το διάβασα με καθυστέρηση 11 χρόνων. Έχει σημασία πότε διαβάζεις ένα βιβλίο; Για μένα καθόλου. Όλα είναι ισοδύναμα και διαχρονικά.

Το μυθιστόρημα ρέει σαν το –ευρωπαϊκό-ταξίδι του καθηγητή με την αστυνομικό προς αναζήτηση μιας σημαίνουσας μούμιας που κλάπηκε από ελληνικό έδαφος. Το βάρος δίνεται σε ανθρωπολογικά και επιστημονικά στοιχεία όμως το βιβλίο δεν υποκύπτει στο υλικό του ούτε ρέπει σε «είδος», αντιθέτως οι χαρακτήρες των βασικών ηρώων είναι εναργείς και σε εξέλιξη. Αυτοσαρκασμός, ανατρεπτικότητα, ιδεολογικές αναστατώσεις και συνωμοσιολογίες. Ένα βιβλίο-διάλογος στον αντίποδα της νεοελληνικής μετα/ηθογραφίας που γερά κρατεί από την μεταπολίτευση και δώθε.

Μόλις τελείωσα τη Booker Prized "Θάλασσα" του Τζον Μπάνβιλ (Καστανιώτης)

Επόμενο: "The stranger's child" Allan Hollinghurst


Συνεχίζουμε με διηγήματα…



1 σχόλιο:

Βρασίδας Καραλής «Αποχαιρετισμός στον Ρόμπερτ»

Βρασίδας Καραλής «Αποχαιρετισμός στον Ρόμπερτ»  μετάφραση: Κατερίνα Σχινά, εκδόσεις Lifo Books, 2023  Γράφει ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης Ένα σπαρ...