Οι «χάρτες» είναι πολλές μικρές ιστορίες μοιρασμένες σε τέσσερις ενότητες με βάση τους τόπους όπου διαδραματίζονται ή τα μέρη που επηρέσαν τις ζωές των ηρώων. Ετσι προέκυψαν τέσσερις χάρτες: χωριά και κωμοπόλεις, πόλεις και συνοικίες, ξενιτιές και εξορίες, ουτοπίες και δυστοπίες.
Κάθε διήγημα είναι αυτοτελές και μπορεί να διαβαστεί ξεκομμένο, όμως όλα μαζί συνθέτουν την ανθρωπογεωγραφία μιας γενιάς που έζησε στο περιθώριο των γεγονότων, χωρίς να διεκδικεί παρά τον έρωτα, τις χαρές αλλά και τις αναπόφευκτες πίκρες. Το ψηφιδωτό των χαρακτήρων και των τόπων εξαπλώνεται στις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Τρεις φίλοι, αφηγητές και οδοιπόροι, τολμάνε να αφηγηθούν όσα έμαθαν και έπαθαν οι ίδιοι και ο περίγυρός τους. Μπαινοβγαίνουν στις ιστορίες, άλλοτε διακριτικά και άλλοτε απροκάλυπτα, μάλιστα εμφανίζονται ακόμη και στις φανταστικές.
Υστερα από επτά σχετικά μεγάλα μυθιστορήματα οι «Χάρτες» ήταν μια πρόκληση για μια διαφορετική δουλειά. Επρεπε να οργανωθεί ένα ετερόκλιτο υλικό σε μικρές φόρμες, σαν ανάσες ζωής. Κάθε διήγημα να μην ξεπερνάει τις 700 λέξεις και κάθε ένα ξεχωριστά να διατηρεί την αυτονομία του. Κάθε «Χάρτης» να περιλαμβάνει σχεδόν ισάριθμες ιστορίες και όλες μαζί να φτάνουν τις 70. Οι ιστορίες είναι αδημοσίευτες και το βιβλίο γράφτηκε αμέσως μετά την «Αλούζα», με βάση το προδιαγεγραμμένο σχέδιο. Θεματικά θα βρει κανείς όλα τα στοιχεία από τα προηγούμενα βιβλία μου αλλά και πολλά καινούργια πράγματα.
Προσπάθησα να κάνω τον αναγνώστη να κλάψει, να γελάσει, να ερεθιστεί, να σοκαριστεί να μοιραστεί μαζί μου τις μυστικές ζωές εκείνων που δεν επρόκειτο να συναντήσει ποτέ στους δικούς του χάρτες.
Βιβλιοθήκη Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007
Κάθε διήγημα είναι αυτοτελές και μπορεί να διαβαστεί ξεκομμένο, όμως όλα μαζί συνθέτουν την ανθρωπογεωγραφία μιας γενιάς που έζησε στο περιθώριο των γεγονότων, χωρίς να διεκδικεί παρά τον έρωτα, τις χαρές αλλά και τις αναπόφευκτες πίκρες. Το ψηφιδωτό των χαρακτήρων και των τόπων εξαπλώνεται στις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Τρεις φίλοι, αφηγητές και οδοιπόροι, τολμάνε να αφηγηθούν όσα έμαθαν και έπαθαν οι ίδιοι και ο περίγυρός τους. Μπαινοβγαίνουν στις ιστορίες, άλλοτε διακριτικά και άλλοτε απροκάλυπτα, μάλιστα εμφανίζονται ακόμη και στις φανταστικές.
Υστερα από επτά σχετικά μεγάλα μυθιστορήματα οι «Χάρτες» ήταν μια πρόκληση για μια διαφορετική δουλειά. Επρεπε να οργανωθεί ένα ετερόκλιτο υλικό σε μικρές φόρμες, σαν ανάσες ζωής. Κάθε διήγημα να μην ξεπερνάει τις 700 λέξεις και κάθε ένα ξεχωριστά να διατηρεί την αυτονομία του. Κάθε «Χάρτης» να περιλαμβάνει σχεδόν ισάριθμες ιστορίες και όλες μαζί να φτάνουν τις 70. Οι ιστορίες είναι αδημοσίευτες και το βιβλίο γράφτηκε αμέσως μετά την «Αλούζα», με βάση το προδιαγεγραμμένο σχέδιο. Θεματικά θα βρει κανείς όλα τα στοιχεία από τα προηγούμενα βιβλία μου αλλά και πολλά καινούργια πράγματα.
Προσπάθησα να κάνω τον αναγνώστη να κλάψει, να γελάσει, να ερεθιστεί, να σοκαριστεί να μοιραστεί μαζί μου τις μυστικές ζωές εκείνων που δεν επρόκειτο να συναντήσει ποτέ στους δικούς του χάρτες.
Βιβλιοθήκη Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου