Δεν συνηθίζεται στον χώρο εκδότες να επαινούν ή να γράφουν για συγγραφείς άλλων εκδοτικών οίκων. Ωστόσο ο εκδότης Νίκος Α.Γκιώνης, των εκδόσεων ΠΟΛΙΣ, έγραψε πρόσφατα στον προσωπικό του λογαριασμό στο fb για την συλλογή διηγήσεων "Η νοσταλγία της απώλειας".
"Διηγήσεις" ονομάζει τα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο του "Η νοσταλγία της απώλειας" [εκδόσεις Πατάκη] ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης. Γιατί όχι "διηγήματα" αναρωτήθηκα πριν ξεκινήσω την ανάγνωσή τους. Τώρα ξέρω πως έχει δίκιο. Διαφοροποιούνται τα κείμενα αυτά από τα διηγήματα που πολύ συχνά στην Ελλάδα μάλλον συγγενεύουν με την ποίηση παρά με την πεζογραφία. Κι εδώ έχουμε short stories που θα έλεγαν οι Αμερικανοί, ατόφια πεζογραφήματα, γόνιμα, που θα μπορούσαν, που μπορούν, να αποτελέσουν τη μήτρα για να γεννηθούν μυθιστορήματα, νουβέλες, αλλά και άλλες ιστορίες. Δεν είναι απούσα ούτε η ποιητική διάθεση ούτε μερικές φορές και η ποιητική γραφή στον κατά βάση ρεαλιστή, με διαφυγές στη λογοτεχνία του φανταστικού, Γρηγοριάδη, αλλά δεν παίζουν ποτέ τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο Γρηγοριάδης αφηγείται, το είπαμε, ιστορίες, εισβάλλει ουκ ολίγες φορές ο ίδιος ή ένα alter ego του και συνομιλεί με τον αναγνώστη, παρατηρεί με ακρίβεια, με συμπόνια ίσως, αλλά χωρίς συναισθηματική γλυκερότητα, συνεχώς τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω του, νοσταλγεί (αλλά είναι αλήθεια;) το χωριό του, εξετάζει με αυστηρότητα (αλλά νομίζω πως του αρέσει) τη μεγάλη πόλη, περνά συνεχώς από το χτες στο σήμερα και μετά ξανά πίσω, στοχάζεται βαθιά για αυτά που παρατηρεί, και βρίσκει και την ευκαιρία να μας μιλήσει για το συγγραφικό του εργαστήρι. Τις απόλαυσα αυτές τις διηγήσεις (μια μέρα μετά και ξεπηδούν συνέχεια εικόνες και φράσεις), γέλασα κάποιες στιγμές, συγκινήθηκα σε άλλες, έγινα, χάρη σε όλες, σοφότερος, και αγάπησα ιδιαιτέρως την ιστορία με τίτλο "Το ελάχιστο κενό". Μια ματιά στους μετανάστες της πόλης μας έξω από κάθε κλισέ.
Είναι γνωστό πως στον δικό μου Κανόνα των εν ζωή Ελλήνων πεζογράφων, στην κορυφή του οποίου έχω τοποθετήσει τη Μάρω Δούκα, υπάρχουν δυο συγγραφείς που αγαπώ πολύ και δεν με έχουν ώς τώρα απογοητεύσει. Η Ιωάννα Μπουραζοπούλου και ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης.
Να είστε καλά παιδιά
https://www.facebook.com/profile.php?id=100009356838504
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου