Μάνος Χατζιδάκης
Είδα κι εγώ την ταινία για τον Μάνο. Πήγα μόνος μου για να μην έχω να μιλάω ή να σχολιάζω. Ένώ η μουσική του τόσο πολύ με αφορά και δεν την εγκατέλειψα ούτε στιγμή στη ζωή μου, ένιωθα ότι η εποχή του, οι φίλοι του, ήταν μια μακρινή εποχή, του είδους των διανοουμένων που εκλείπει (δεν κρίνω αλλά εντοπίζω).
Έβλεπα "μπουκωμένος" , συγκρατήθηκα ΄ ώσπου στο τέλος δείχνει τον Καρακότα να ψάλλει το τραγούδι της μοναξιάς με την Μπακοπούλου στο πιάνο ευλαβικά να ακολουθεί τις απελπισμένες ανάσες του.
Σπαράγματα, σπαρακτικά.
Κι εκεί ξέσπασα. Λυγμός που δεν τον ντρέπεσαι στην σκοτεινή μισοάδεια αίθουσα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ναθάνιελ Χόθορν «Άλικο Γράμμα»
Μετάφραση: Γιώτα Αρβανίτη, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2025 Απέναντι στη βία του πουριτανισμού Η Εποχή των βιβλίων. Οκτ 5, 2025 – 20:10 — Γράφει ο ...
-
Interviewed by Adam Thirlwell Issue 225, Summer 2018 In Copenhagen, 1987. László Krasznahorkai was born in...
-
William Faulkner was born in 1897 in New Albany, Mississippi, where his father was then working as a conductor on the railroad built by... -
Δεν έχω διαβάσει ακόμη αυτόν τον πολυσυζητημένο συγγραφέα, δεν βιάζομαι άλλωστε, έχω ακόμη πολλά αδιάβαστα κλασικά και νεότερα βιβλία. Ούτ...
Συγκινητικό ήταν.Πολύ. To ντοκιμαντέρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στενάχωρο για το ότι σήμερα τέτοιες φωτεινές προσωπικότητες (υπάρχουν, το πιστεύω) είναι προφυλαγμένες στην αφάνεια (προφυλαγμένες απ' την ευτέλεια). Κρίμα που δεν παίρνουν πρωτοβουλία να νικήσουν αυτή την ευτέλεια, βγαίνοντας στο προσκήνιο. Αλλά είναι και η εποχή διαφορετική, άλλα ζητάει...